تفاوت ژئوتوریسم و اکوتوریسم

در دنیای پویای گردشگری امروز مفاهیم جدیدی برای پاسخگویی به علایق متنوع مسافران و نیازهای فزاینده به سفر مسئولانه پدیدار شده اند. در کنار اشکال سنتی گردشگری که عمدتاً بر تفریح و سرگرمی متمرکز هستند انواع دیگری از سفر شکل گرفته اند که با طبیعت و محیط زیست پیوند عمیق تری دارند. در این میان دو اصطلاح «ژئوتوریسم» و «اکوتوریسم» به طور فزاینده ای مورد توجه قرار گرفته اند اما اغلب با یکدیگر اشتباه گرفته می شوند یا تفاوت های کلیدی آن ها نادیده گرفته می شود. درک تمایز این دو نوع گردشگری برای فعالان این صنعت برنامه ریزان توسعه پایدار و حتی خود گردشگران اهمیت حیاتی دارد. این تمایز نه تنها به انتخاب صحیح مقصد و فعالیت کمک می کند بلکه در برنامه ریزی برای حفاظت از میراث طبیعی و فرهنگی و همچنین بهره مندی پایدار جوامع محلی نقش محوری ایفا می کند. این محتوا به بررسی جامع این دو مفهوم تفاوت های بنیادین آن ها و جایگاه هر یک در اکوسیستم گردشگری نوین می پردازد و نگاهی دقیق تر به نقش ژئوتوریسم و اکوتوریسم در توسعه پایدار و اقتصاد خواهد داشت.

ژئوتوریسم

ژئوتوریسم یا زمین گردشگری شاخه ای نسبتاً نوظهور از صنعت گردشگری است که بر ویژگی ها و پدیده های زمین شناسی ژئومورفولوژی (زمین ریخت شناسی) و فرآیندهای طبیعی که سیاره ما را شکل داده اند تمرکز دارد. این نوع گردشگری فراتر از صرف بازدید از مناظر زیباست؛ هدف اصلی آن درک عمیق تر تاریخ زمین شناخت ساختارهای زمین شناختی منحصربه فرد و آشنایی با نیروهایی است که در طول میلیون ها سال چهره زمین را دگرگون کرده اند. ژئوتوریست ها به مناطقی سفر می کنند که دارای اهمیت زمین شناختی ویژه ای هستند مانند کوه ها دره ها غارها سازندهای سنگی عجیب آتشفشان ها چشمه های آب گرم بیابان های نمکی و مکان های فسیلی. این تجربه سفر اغلب با رویکردی آموزشی همراه است و بازدیدکنندگان تشویق می شوند تا در مورد منشأ تکامل و اهمیت علمی این پدیده ها بیاموزند. این شاخه از گردشگری طبیعت «بی جان» را در کانون توجه قرار می دهد اما ارزش های فرهنگی تاریخی و زیستی مرتبط با این مناطق زمین شناختی را نیز در نظر می گیرد. ژئوتوریسم به دنبال ایجاد تجربه ای جذاب و آموزنده است که آگاهی عمومی را نسبت به میراث زمین شناختی افزایش داده و اهمیت حفاظت از آن را برجسته سازد. این حوزه شامل طیف وسیعی از فعالیت ها می شود از پیاده روی در مسیرهای زمین شناسی بازدید از موزه های علوم زمین شرکت در تورهای تخصصی با راهنمای زمین شناس تا عکاسی از مناظر زمین شناختی و مطالعه سنگ ها و کانی ها. در هسته ژئوتوریسم احترام به محیط طبیعی و فرهنگی و تلاش برای توسعه پایدار قرار دارد تا این گنجینه های زمین شناختی برای نسل های آینده حفظ شوند.

ژئوتوریسم شناخت پدیده های زمین شناسی

یکی از ارکان اصلی ژئوتوریسم شناخت و درک پدیده های زمین شناسی است که در طول تاریخ حیات زمین شکل گرفته اند. این پدیده ها نتیجه فرآیندهای پیچیده ای هستند که در مقیاس های زمانی بسیار طولانی عمل می کنند و شواهد ارزشمندی از گذشته سیاره ما ارائه می دهند. ژئوتوریست ها در سفرهای خود به دنبال مشاهده و یادگیری در مورد این فرآیندها و پیامدهای آن ها هستند. برخی از مهم ترین پدیده های زمین شناسی مورد علاقه در ژئوتوریسم عبارتند از: فرسایش و رسوب گذاری که توسط آب باد یا یخ صورت می گیرد و منجر به شکل گیری دره ها کانال ها دلتاها تپه های ماسه ای و سازندهای سنگی فرسایش یافته می شود. فعالیت های آتشفشانی که شامل فوران گدازه تشکیل مخروط های آتشفشانی دشت های بازالتی و چشمه های آب گرم و آبفشان هاست. حرکت صفحات زمین که منجر به زلزله تشکیل کوهستان های چین خورده و گسل ها می شود. سازندهای تبخیری مانند بلورهای نمکی و گنبدهای نمکی که در اثر تبخیر آب دریاچه ها یا دریاها شکل می گیرند. سازندهای کارستی مانند غارها چاه ها و دولین ها که در اثر انحلال سنگ های کربناتی توسط آب ایجاد می شوند. همچنین مطالعه فسیل ها و سنگواره ها که بقایای موجودات زنده گذشته هستند و اطلاعاتی کلیدی در مورد تاریخ حیات و محیط های باستانی ارائه می دهند بخش مهمی از این شناخت محسوب می شود. حتی شرایط اقلیمی گذشته و نحوه تأثیر آن بر چهره زمین (مانند یخچال های طبیعی و آثار آن ها) نیز در دامنه علاقه ژئوتوریسم قرار می گیرد. هدف این است که بازدیدکنندگان با مشاهده مستقیم این پدیده ها درک بهتری از دینامیک زمین و اهمیت حفظ این میراث طبیعی منحصربه فرد پیدا کنند و به سفیرانی برای حفاظت از آن ها تبدیل شوند.

اکوتوریسم

اکوتوریسم که به بوم گردی نیز شهرت دارد نوعی از گردشگری مسئولانه است که بر بازدید از مناطق طبیعی بکر و حساس به ویژه آن هایی که از نظر زیست محیطی شکننده هستند تمرکز دارد. هسته اصلی اکوتوریسم بر مشاهده و تجربه طبیعت «زنده» شامل گیاهان جانوران و اکوسیستم ها استوار است. با این حال تفاوت اصلی اکوتوریسم با صرفاً سفر به طبیعت در رویکرد اخلاقی و مسئولانه آن است. اکوتوریسم به دنبال حداقل رساندن تأثیرات منفی بر محیط زیست حمایت از حفاظت از تنوع زیستی و ارائه منافع اقتصادی و اجتماعی برای جوامع محلی است. این نوع گردشگری بر آموزش و افزایش آگاهی بازدیدکنندگان در مورد مسائل زیست محیطی و اهمیت حفاظت تأکید دارد. فعالیت های رایج در اکوتوریسم شامل پیاده روی در جنگل ها پرنده نگری بازدید از پارک های ملی و مناطق حفاظت شده غواصی در صخره های مرجانی و شرکت در برنامه های آموزشی محیط زیست است. در اکوتوریسم تعامل با جوامع محلی و احترام به فرهنگ و سنت های آن ها نیز بخش جدایی ناپذیر سفر محسوب می شود. گردشگران اکوتوریسم معمولاً به دنبال تجربه های اصیل و نزدیک به طبیعت هستند و تمایل دارند سهمی در حفاظت از مقصدی که بازدید می کنند داشته باشند. اقامتگاه های بوم گردی سازگار با محیط زیست استفاده از راهنمایان محلی و حمایت از صنایع دستی و محصولات بومی از جمله ویژگی های سفرهای اکوتوریستی است. هدف نهایی اکوتوریسم ایجاد یک حلقه مثبت بین گردشگری حفاظت از محیط زیست و توسعه جوامع محلی است تا اطمینان حاصل شود که زیبایی ها و منابع طبیعی برای نسل های آینده نیز باقی بمانند.

جایگاه ژئوتوریسم در توسعه پایدار گردشگری

ژئوتوریسم به عنوان یکی از شاخه های گردشگری مبتنی بر طبیعت نقش مهمی در تحقق اهداف توسعه پایدار ایفا می کند. توسعه پایدار بر سه رکن اصلی استوار است: پایداری زیست محیطی پایداری اجتماعی-فرهنگی و پایداری اقتصادی. ژئوتوریسم به روش های مختلف به هر یک از این ارکان کمک می کند. از منظر زیست محیطی ژئوتوریسم با تمرکز بر میراث زمین شناختی آگاهی عمومی را نسبت به اهمیت حفاظت از این پدیده ها افزایش می دهد. این امر می تواند منجر به ایجاد مناطق حفاظت شده جدید (مانند ژئوپارک ها) و اجرای برنامه های مدیریتی برای کاهش تأثیرات بازدیدکنندگان بر سایت های حساس شود. ژئوتوریسم همچنین می تواند به تأمین منابع مالی برای پروژه های حفاظتی از طریق عواید حاصل از گردشگری کمک کند. از بعد اجتماعی-فرهنگی ژئوتوریسم اغلب در مناطق روستایی و کمتر توسعه یافته تمرکز دارد و فرصت هایی را برای جوامع محلی فراهم می آورد. این فرصت ها شامل اشتغال به عنوان راهنما ارائه خدمات اقامتی و پذیرایی و فروش محصولات محلی است. این امر می تواند به حفظ دانش سنتی مرتبط با زمین شناسی منطقه و تقویت هویت فرهنگی جوامع محلی کمک کند. از نظر اقتصادی ژئوتوریسم با جذب گردشگران علاقه مند به مقاصد منحصربه فرد جریان درآمدی جدیدی برای مناطق میزبان ایجاد می کند. این درآمد می تواند به بهبود زیرساخت ها ارتقاء سطح زندگی مردم محلی و تنوع بخشی به اقتصاد منطقه ای کمک کند. با این حال برای اینکه ژئوتوریسم واقعاً پایدار باشد نیازمند برنامه ریزی دقیق مدیریت صحیح و مشارکت فعال ذینفعان محلی دولتی و علمی است تا از هرگونه پیامد منفی احتمالی بر محیط زیست و جوامع جلوگیری شود.

نقش ژئوتوریسم در اقتصاد

ژئوتوریسم فراتر از یک فعالیت علمی یا تفریحی می تواند موتور محرکه ای برای توسعه اقتصادی در مناطق مختلف باشد. این نوع گردشگری با تمرکز بر جاذبه های زمین شناختی که اغلب در نواحی دورافتاده یا کمتر شناخته شده قرار دارند فرصت های اقتصادی جدیدی را برای جوامع محلی ایجاد می کند. یکی از مهم ترین نقش های اقتصادی ژئوتوریسم ایجاد اشتغال است. این اشتغال می تواند مستقیم باشد مانند استخدام راهنمایان محلی (به ویژه آن هایی که دانش زمین شناسی یا اطلاعات بومی دارند) کارکنان اقامتگاه ها و رستوران ها و فروشندگان سوغاتی. همچنین اشتغال غیرمستقیم نیز از طریق افزایش تقاضا برای کالاها و خدمات محلی مانند مواد غذایی حمل ونقل و خدمات تعمیر و نگهداری ایجاد می شود. ژئوتوریسم می تواند به تنوع بخشی به اقتصاد محلی کمک کند به ویژه در مناطقی که اقتصاد آن ها به شدت به یک یا چند فعالیت سنتی وابسته است. عواید حاصل از گردشگری زمین شناختی می تواند به سرمایه گذاری در زیرساخت ها مانند جاده ها امکانات ارتباطی و تأسیسات گردشگری منجر شود که نه تنها برای گردشگران بلکه برای ساکنان محلی نیز مفید است. علاوه بر این ژئوتوریسم می تواند سرمایه گذاری های خارجی و داخلی را جذب کند به ویژه در زمینه توسعه ژئوپارک ها و سایت های زمین شناختی. این امر می تواند به بهبود کیفیت خدمات و افزایش ظرفیت پذیرش گردشگر در منطقه کمک کند. همچنین ژئوتوریست ها اغلب تمایل دارند برای تجربه های خاص و منحصربه فرد هزینه بیشتری بپردازند که این امر می تواند درآمد بیشتری را نسبت به سایر انواع گردشگری برای منطقه به همراه داشته باشد. با این حال برای اطمینان از اینکه منافع اقتصادی به صورت عادلانه توزیع شود و به بهبود واقعی زندگی جوامع محلی منجر گردد برنامه ریزی دقیق و مشارکت فعال مردم بومی در فرآیندهای تصمیم گیری ضروری است.

اهمیت ژئوپارک ها در صنعت گردشگری

ژئوپارک ها به عنوان مناطقی با میراث زمین شناختی برجسته و اهمیت بین المللی نقش حیاتی در توسعه و ترویج ژئوتوریسم ایفا می کنند. یک ژئوپارک فراتر از مجموعه ای از سایت های زمین شناختی است؛ این یک قلمرو جغرافیایی مشخص و یکپارچه است که در آن سایت ها و مناظر با اهمیت زمین شناختی بین المللی با ارزش های طبیعی فرهنگی و تاریخی مرتبط به صورت پایدار مدیریت می شوند. ژئوپارک ها تحت چتر برنامه هایی مانند شبکه جهانی ژئوپارک های یونسکو به رسمیت شناخته می شوند و استانداردهای مشخصی برای مدیریت حفاظت آموزش و توسعه پایدار دارند. اهمیت ژئوپارک ها در صنعت گردشگری چندوجهی است. اولاً آن ها مقاصد مشخص و جذابی را برای ژئوتوریست ها فراهم می کنند که به دنبال تجربه های عمیق در مورد تاریخ زمین و پدیده های زمین شناسی هستند. وجود یک ژئوپارک شناخته شده می تواند به افزایش آگاهی عمومی و جذب گردشگران بیشتر به منطقه کمک کند. ثانیاً ژئوپارک ها چارچوبی برای مدیریت یکپارچه سایت های زمین شناختی و سایر جاذبه های مرتبط فراهم می کنند. این مدیریت شامل حفاظت از سایت ها توسعه زیرساخت های مناسب (مانند مسیرهای پیاده روی تابلوهای اطلاعاتی مراکز بازدیدکنندگان) و ارائه خدمات راهنمایی تخصصی است. ثالثاً ژئوپارک ها نقش مهمی در آموزش و تفسیر ایفا می کنند. آن ها اطلاعات علمی پیچیده را به زبانی ساده و قابل فهم برای عموم مردم ارائه می دهند و به افزایش درک بازدیدکنندگان از فرآیندهای زمین شناختی و اهمیت حفاظت از آن ها کمک می کنند. نهایتاً ژئوپارک ها با تأکید بر مشارکت جوامع محلی و توسعه فعالیت های اقتصادی پایدار مرتبط با ژئوتوریسم به بهبود شرایط زندگی ساکنان منطقه کمک کرده و مدل موفقی از هم زیستی گردشگری حفاظت و توسعه را ارائه می دهند.

مزایای ژئوتوریسم

ژئوتوریسم به عنوان یک رویکرد تخصصی در گردشگری مزایای متعددی برای مناطق میزبان گردشگران و حفاظت از محیط زیست دارد. یکی از مهم ترین مزایای آن بعد آموزشی و آگاهی بخشی است. ژئوتوریسم فرصتی بی نظیر برای مردم فراهم می کند تا در مورد علوم زمین فرآیندهای طبیعی و تاریخچه سیاره ما بیاموزند. این دانش می تواند به افزایش درک عمومی نسبت به مسائل زیست محیطی و اهمیت حفاظت از منابع طبیعی منجر شود. از منظر اقتصادی ژئوتوریسم می تواند منبع درآمد مهمی برای جوامع محلی باشد به ویژه در مناطق روستایی و دورافتاده که ممکن است فرصت های اقتصادی محدودی داشته باشند. این امر شامل ایجاد شغل حمایت از کسب وکارهای کوچک (مانند اقامتگاه های بوم گردی رستوران ها فروشگاه های صنایع دستی) و افزایش تقاضا برای خدمات محلی است. ژئوتوریسم همچنین می تواند به تنوع بخشی به اقتصاد منطقه و کاهش وابستگی به فعالیت های سنتی کمک کند. از نظر زیست محیطی ژئوتوریسم با تأکید بر حفاظت از میراث زمین شناختی و طبیعی به ترویج شیوه های گردشگری مسئولانه کمک می کند. این نوع گردشگری معمولاً در گروه های کوچک تر انجام می شود و تأکید بر حداقل رساندن تأثیرات بر محیط زیست دارد. عواید حاصل از ژئوتوریسم می تواند به تأمین مالی پروژه های حفاظتی و مدیریت پایدار سایت های طبیعی کمک کند. از بعد اجتماعی و فرهنگی ژئوتوریسم می تواند به تقویت هویت محلی و افزایش غرور جامعه نسبت به میراث طبیعی و فرهنگی خود کمک کند. تعامل بین گردشگران و مردم محلی می تواند به تبادل فرهنگی و درک متقابل منجر شود. همچنین توسعه ژئوتوریسم می تواند به بهبود زیرساخت ها و خدمات عمومی در مناطق میزبان کمک کند که این امر به نفع ساکنان محلی نیز هست. در مجموع ژئوتوریسم با ترکیب آموزش اقتصاد حفاظت و فرهنگ پتانسیل بالایی برای کمک به توسعه پایدار دارد.

معایب ژئوتوریسم

با وجود مزایای فراوان ژئوتوریسم نیز مانند هر فعالیت انسانی دیگری می تواند با چالش ها و معایبی همراه باشد به خصوص اگر به درستی برنامه ریزی و مدیریت نشود. یکی از اصلی ترین نگرانی ها تأثیرات منفی احتمالی بر سایت های زمین شناختی و محیط زیست است. بسیاری از پدیده های زمین شناسی مانند سازندهای سنگی ظریف غارها یا سایت های فسیلی بسیار شکننده هستند و تردد بی رویه یا ناآگاهانه گردشگران می تواند منجر به تخریب یا آسیب غیرقابل جبران آن ها شود. جمع آوری نمونه های زمین شناسی توسط گردشگران نیز یک تهدید جدی محسوب می شود. چالش دیگر فشار بر زیرساخت های مناطق میزبان است. بسیاری از سایت های مهم زمین شناختی در مناطق دورافتاده و بکر قرار دارند که فاقد زیرساخت های گردشگری مناسب هستند. توسعه سریع و بدون برنامه این زیرساخت ها (مانند جاده ها پارکینگ ها اقامتگاه ها) می تواند منجر به تخریب زیستگاه ها آلودگی و تغییر منظر طبیعی شود. همچنین افزایش تعداد گردشگران می تواند بر منابع محلی مانند آب و انرژی فشار وارد کند. از بعد اجتماعی و فرهنگی هجوم ناگهانی گردشگران می تواند منجر به تغییرات ناخواسته در بافت اجتماعی و فرهنگی جوامع محلی شود. تجاری سازی بیش از حد افزایش قیمت ها و وابستگی اقتصاد محلی به گردشگری می تواند از پیامدهای منفی باشد. مدیریت تعارضات احتمالی بین نیازهای گردشگری و فعالیت های سنتی مردم محلی (مانند کشاورزی یا دامداری) نیز اهمیت دارد. علاوه بر این نبود راهنمایان متخصص و آموزش دیده می تواند منجر به ارائه اطلاعات نادرست یا تشویق به رفتارهای آسیب رسان از سوی گردشگران شود. برای غلبه بر این معایب برنامه ریزی جامع اجرای دقیق برنامه های مدیریتی آموزش گردشگران و جوامع محلی و نظارت مستمر بر وضعیت سایت ها ضروری است.

ژئوتوریسم در ایران

ایران با توجه به موقعیت جغرافیایی ویژه و تاریخ زمین شناختی پیچیده خود دارای پتانسیل بسیار بالایی برای توسعه ژئوتوریسم است. این کشور در کمربند کوه زایی آلپ-هیمالیا قرار گرفته و تنوع بی نظیری از پدیده های زمین شناختی و ژئومورفولوژیکی را در خود جای داده است. از کوه های مرتفع و آتشفشان های خاموش گرفته تا بیابان های وسیع غارهای شگفت انگیز دره های عمیق چشمه های آب گرم و سرد سازندهای سنگی رنگارنگ و سایت های فسیلی غنی ایران گنجینه ای برای علاقه مندان به زمین گردشگری محسوب می شود. مناطق متعددی در ایران وجود دارند که جذابیت های فراوانی برای ژئوتوریست ها دارند. جزیره قشم به عنوان اولین ژئوپارک ایران و خاورمیانه که در شبکه جهانی ژئوپارک های یونسکو ثبت شده نمونه برجسته ای است. دره ستارگان تنگه چاهکوه و غار نمکدان قشم از جمله سایت های زمین شناختی مشهور این جزیره هستند. ژئوپارک ارسباران در آذربایجان شرقی و ژئوپارک طبس و راگه در استان کرمان نیز از دیگر مناطق مهم با پتانسیل ژئوتوریسم بالا هستند. استان لرستان با دره هایی مانند شیرز و کوهستان های زاگرس به عنوان یکی از پایتخت های ژئوتوریسم ایران شناخته می شود. بیابان لوت با کلوت های منحصربه فردش کوه دماوند به عنوان یک آتشفشان چینه ای برجسته چشمه های باداب سورت با تراورتن های رنگارنگ و غار علی صدر از دیگر جاذبه های زمین شناختی مهم ایران هستند. با وجود این پتانسیل عظیم توسعه ژئوتوریسم در ایران نیازمند سرمایه گذاری در زیرساخت ها آموزش راهنمایان متخصص (با دانش زمین شناسی و مهارت های گردشگری) تدوین برنامه های مدیریتی پایدار برای حفاظت از سایت ها و بازاریابی مناسب برای جذب گردشگران داخلی و خارجی است. ارتقاء جایگاه ژئوپارک های موجود و تلاش برای ثبت ژئوپارک های جدید در شبکه های بین المللی می تواند نقش مهمی در معرفی پتانسیل های ایران در این زمینه ایفا کند.

زمین گردشگری در جهان

زمین گردشگری یا ژئوتوریسم در سطح جهان به سرعت در حال رشد است و به عنوان یکی از بخش های مهم گردشگری پایدار شناخته می شود. کشورهای مختلفی با توجه به میراث زمین شناختی منحصربه فرد خود در حال توسعه و ترویج این نوع گردشگری هستند. شبکه جهانی ژئوپارک های یونسکو نقش کلیدی در این زمینه ایفا می کند و با شناسایی و حمایت از مناطقی که دارای اهمیت زمین شناختی بین المللی هستند به ارتقاء جایگاه ژئوتوریسم در سطح جهانی کمک می نماید. در حال حاضر تعداد زیادی ژئوپارک جهانی یونسکو در قاره های مختلف وجود دارند که هر یک ویژگی های زمین شناختی فرهنگی و طبیعی خاص خود را دارند. کشورهایی مانند چین با داشتن بیشترین تعداد ژئوپارک جهانی در توسعه ژئوتوریسم پیشتاز هستند. مناطق دیگری مانند ایسلند با فعالیت های آتشفشانی و ژئوترمال پارک های ملی غرب ایالات متحده (مانند گرند کانیون با دره عظیم و لایه های سنگی باستانی اش) نیوزیلند با چشم اندازهای متنوع زمین ریخت شناسی و بخش هایی از اروپا با تاریخ زمین شناختی غنی و سایت های فسیلی مقاصد مهمی برای ژئوتوریست ها به شمار می روند. توسعه ژئوتوریسم در جهان شامل ایجاد مسیرهای زمین شناسی مشخص توسعه مراکز بازدیدکنندگان با نمایشگاه های آموزشی ارائه تورهای تخصصی با راهنمایان زمین شناس و استفاده از فناوری های جدید مانند واقعیت افزوده برای تفسیر سایت ها می شود. افزایش آگاهی عمومی نسبت به تغییرات اقلیمی و اهمیت سیاره زمین نیز به رشد علاقه به ژئوتوریسم کمک کرده است. این نوع گردشگری نه تنها به حفاظت از میراث زمین شناختی کمک می کند بلکه با ایجاد فرصت های اقتصادی برای جوامع محلی و ترویج فرهنگ زمین شناسی به توسعه پایدار در مقاصد مختلف در سراسر جهان یاری می رساند. همکاری های بین المللی و تبادل تجربیات میان ژئوپارک ها و متخصصان ژئوتوریسم نیز نقش مهمی در پیشرفت این حوزه در سطح جهانی دارد.

ژئوتوریسم چیست؟

ژئوتوریسم یا زمین گردشگری شاخه ای از گردشگری است که بر بازدید از مناطق با اهمیت زمین شناختی و ژئومورفولوژیکی تمرکز دارد. هدف آن شناخت پدیده های زمین شناسی فرآیندهای طبیعی و تاریخ زمین است و اغلب با رویکردی آموزشی همراه است.

اصلی ترین تفاوت اکوتوریسم با ژئوتوریسم در چیست؟

تفاوت اصلی در تمرکز آن هاست. اکوتوریسم بر طبیعت زنده (گیاهان جانوران اکوسیستم ها) و حفاظت از آن ها تمرکز دارد در حالی که ژئوتوریسم بر طبیعت بی جان (سنگ ها سازندها فرآیندهای زمین شناسی) و میراث زمین شناختی تأکید می کند.

منظور از ژئوپارک در صنعت گردشگری چیست؟

ژئوپارک منطقه ای جغرافیایی مشخص است که دارای سایت های زمین شناختی با اهمیت بین المللی است و به صورت پایدار برای حفاظت آموزش و توسعه اقتصادی جوامع محلی مدیریت می شود. ژئوپارک ها مقاصد کلیدی برای ژئوتوریسم هستند.

ژئوتوریست کیست؟

ژئوتوریست فردی است که علاوه بر لذت بردن از سفر و طبیعت به شناخت ویژگی ها و پدیده های زمین شناختی یک منطقه علاقه دارد. او به دنبال درک عمیق تر تاریخ زمین و فرآیندهایی است که چهره سیاره را شکل داده اند.

زمین گردشگری چه نقشی در توسعه پایدار دارد؟

زمین گردشگری با افزایش آگاهی نسبت به حفاظت از میراث زمین شناختی و طبیعی ایجاد فرصت های اقتصادی برای جوامع محلی و ترویج آموزش در زمینه علوم زمین به هر سه رکن توسعه پایدار (زیست محیطی اجتماعی و اقتصادی) کمک می کند.