ارجاع پرونده از شهری به شهر دیگر

بسیاری از افراد تصور می کنند می توانند پرونده قضایی خود را به راحتی از یک شهر به شهر دیگر منتقل کنند؛ اما در نظام حقوقی ایران، مفهوم دقیق و قانونی این امر «احاله» یا «نیابت قضایی» است که تحت شرایط خاص و با رعایت ضوابط قانونی صورت می گیرد. شناخت این مفاهیم برای مدیریت صحیح پرونده و جلوگیری از اتلاف زمان و هزینه ضروری است.

مفاهیم بنیادی در صلاحیت قضایی

در نظام حقوقی هر کشور، از جمله ایران، صلاحیت دادگاه ها برای رسیدگی به دعاوی و شکایات، اصلی بنیادین است. این صلاحیت تعیین می کند که کدام دادگاه می تواند به یک پرونده خاص رسیدگی کند. تفکیک این مفاهیم برای درک صحیح فرآیند ارجاع پرونده از شهری به شهر دیگر حیاتی است.

صلاحیت دادگاه در نظام حقوقی ایران

صلاحیت دادگاه ها در ایران به دو دسته اصلی تقسیم می شود: صلاحیت ذاتی و صلاحیت محلی. صلاحیت ذاتی ناظر بر نوع دادگاه (مانند دادگاه عمومی، دادگاه انقلاب، دادگاه خانواده) و صلاحیت محلی ناظر بر محدوده جغرافیایی (شهر یا استان) است که دادگاه می تواند در آن به پرونده رسیدگی کند. اصل کلی این است که هر پرونده باید در دادگاه صالح از نظر ذاتی و محلی مورد رسیدگی قرار گیرد و امکان «انتقال» خودسرانه پرونده توسط طرفین دعوا وجود ندارد.

طبق ماده ۱۱ قانون آیین دادرسی مدنی، دادگاهی صالح به رسیدگی است که خوانده در حوزه قضایی آن اقامتگاه دارد و در دعاوی کیفری، ماده ۳۱۰ قانون آیین دادرسی کیفری تصریح می کند که متهم در دادگاهی محاکمه می شود که جرم در حوزه قضایی آن واقع شده است. این اصول، چارچوب اصلی را برای تعیین دادگاه صالح ایجاد می کنند و هرگونه تغییر در محل رسیدگی به این اصول وابسته است.

احاله پرونده چیست؟

احاله پرونده به معنای تغییر دادگاه رسیدگی کننده به یک پرونده از دادگاهی به دادگاه دیگر است که هر دو دادگاه صلاحیت ذاتی برای رسیدگی به آن پرونده را دارند. این تغییر محل رسیدگی، برخلاف تصور عمومی، به معنای انتقال صرف نیست، بلکه فرآیندی کاملاً قانونی و تحت نظارت مراجع قضایی بالاتر است. هدف از احاله، تضمین رسیدگی عادلانه، تسهیل فرآیند دادرسی یا رعایت مصالح خاص است.

مواد قانونی ۲۶ تا ۳۳ قانون آیین دادرسی مدنی و مواد ۳۱۳ تا ۳۱۹ قانون آیین دادرسی کیفری به تفصیل شرایط و ضوابط احاله را بیان کرده اند. احاله می تواند در مراحل مختلف دادرسی، از تحقیقات مقدماتی تا مرحله بدوی و حتی تجدیدنظر، مطرح شود. این فرآیند صرفاً در موارد استثنایی و با دلایل موجه قانونی پذیرفته می شود.

نیابت قضایی چیست؟

نیابت قضایی با احاله تفاوت اساسی دارد. در نیابت قضایی، پرونده به طور کامل از یک دادگاه به دادگاه دیگر منتقل نمی شود. بلکه، دادگاه اصلی رسیدگی کننده به پرونده، از یک دادگاه دیگر در حوزه قضایی متفاوت، درخواست می کند تا یک یا چند اقدام مشخص قضایی را به نمایندگی از آن انجام دهد. دادگاهی که این درخواست را می پذیرد، «دادگاه نایب» نامیده می شود.

نیابت قضایی اغلب زمانی کاربرد دارد که انجام برخی اقدامات در محل وقوع جرم یا اقامتگاه یکی از طرفین دعوا ضروری است، اما دادگاه اصلی نمی تواند به راحتی آن اقدامات را انجام دهد. مثال های رایج نیابت قضایی شامل تحقیق محلی، اخذ شهادت از شهود ساکن در شهر دیگر، جلب متهم یا توقیف اموال در حوزه قضایی دیگر، یا معاینه محل است. مواد ۲۹۰ تا ۲۹۴ قانون آیین دادرسی مدنی و مواد ۱۱۹ تا ۱۲۱ قانون آیین دادرسی کیفری، اصول و مقررات مربوط به نیابت قضایی را تشریح می کنند. در نیابت، مسئولیت اصلی رسیدگی به پرونده همچنان با دادگاه اولیه است.

شرایط و دلایل قانونی احاله پرونده

احاله پرونده از شهری به شهر دیگر، یک استثنا بر اصل صلاحیت محلی است و تنها در شرایط خاصی که قانون پیش بینی کرده است، امکان پذیر می شود. این شرایط هم در دعاوی حقوقی و هم در دعاوی کیفری، با تفاوت هایی، مشخص شده اند.

شرایط احاله در دعاوی حقوقی

در دعاوی حقوقی، احاله پرونده به دلایل متعددی ممکن است مورد درخواست قرار گیرد. یکی از دلایل اصلی، تعداد زیاد خواهان یا خوانده است که در حوزه های قضایی مختلف ساکن هستند. بر اساس ماده ۲۸ قانون آیین دادرسی مدنی، اگر دعوا مربوط به اموال غیرمنقول باشد، دادگاه محل وقوع مال غیرمنقول صالح است. اما در مواردی که تعداد خواهان ها یا خواندگان زیاد بوده و در حوزه های قضایی مختلف اقامت دارند و تعیین دادگاه صالح دشوار باشد، ممکن است به منظور تسهیل در رسیدگی، دیوان عالی کشور صلاحیت یکی از دادگاه ها را تعیین کند.

علاوه بر این، در شرایطی که رسیدگی شایسته در دادگاه مبدأ به دلایلی مانند مسائل امنیتی، بیماری جدی یکی از طرفین، یا عسر و حرج (سختی و دشواری غیرقابل تحمل) خواهان یا خوانده امکان پذیر نباشد، می توان درخواست احاله مطرح کرد. البته اثبات این دلایل و ضرورت احاله برای دادگاه حائز اهمیت است. همچنین، اگر شبهه ای در بی طرفی قاضی یا ترس از عدم اجرای عدالت وجود داشته باشد، با ارائه مستندات قوی می توان این درخواست را ارائه داد.

شرایط احاله در دعاوی کیفری

در دعاوی کیفری، احاله پرونده از نظر قانون آیین دادرسی کیفری دارای شرایط مشخصی است که غالباً بر مبنای مصلحت و ضرورت صورت می گیرد. ماده ۳۱۷ قانون آیین دادرسی کیفری به صراحت بیان می دارد که در موارد ضروری و با رعایت مصلحت، به ویژه در جهت تأمین امنیت متهم یا شاکی، و امکان بهتر انجام تحقیقات، دادگاه صالح می تواند به درخواست دادستان یا رئیس حوزه قضایی، پرونده را به دادگاه دیگری احاله دهد.

برخی از مهم ترین شرایط احاله در دعاوی کیفری عبارتند از:

1. جرایم متعدد در حوزه های قضایی مختلف: اگر یک شخص مرتکب جرایم متعددی در حوزه های قضایی متفاوت شده باشد، دادگاهی که صلاحیت رسیدگی به مهمترین جرم را دارد، می تواند به همه جرایم رسیدگی کند. ملاک تشخیص مهمترین جرم، شدت مجازات آن است (ماده ۳۱۳ قانون آیین دادرسی کیفری).

2. جرایم توسط شرکا و معاونین: در صورتی که جرمی توسط چند شریک یا معاون در حوزه های قضایی مختلف انجام شده باشد، دادگاهی که به اتهام متهم اصلی رسیدگی می کند، صلاحیت رسیدگی به اتهامات شرکا و معاونین را نیز خواهد داشت (ماده ۳۱۱ قانون آیین دادرسی کیفری).

3. عدم امکان دستگیری متهم یا تکمیل تحقیقات: در مواردی که متهم در محل وقوع جرم قابل دسترسی نیست یا امکان تکمیل تحقیقات در آن حوزه قضایی وجود ندارد، پرونده ممکن است به صورت موقت برای انجام تحقیقات لازم به شهر دیگری ارسال شود و پس از تکمیل تحقیقات، به دادگاه اصلی ارجاع گردد.

4. نبود قاضی صلاحیت دار یا کمبود امکانات: اگر در دادگاه اولیه قاضی صلاحیت دار برای رسیدگی به پرونده وجود نداشته باشد یا امکانات لازم برای دادرسی عادلانه فراهم نباشد، احاله می تواند راهکار مناسبی باشد.

«مفهوم انتقال پرونده در محاوره، غالباً با احاله یا نیابت قضایی در قانون متفاوت است؛ در احاله، صلاحیت رسیدگی به کل پرونده به دادگاه دیگری منتقل می شود، در حالی که در نیابت قضایی، تنها انجام یک یا چند اقدام مشخص به دادگاه دیگری محول می گردد.»

چه کسی می تواند درخواست احاله دهد؟

درخواست احاله پرونده محدود به طرفین دعوا نیست و مراجع دیگری نیز می توانند این درخواست را مطرح کنند. در دعاوی حقوقی، خواهان یا خوانده می توانند با ارائه دلایل موجه، درخواست احاله را تقدیم کنند. در دعاوی کیفری، شاکی یا متهم نیز حق درخواست احاله را دارند. علاوه بر این، دادستان به عنوان مدعی العموم و حافظ حقوق عمومی و همچنین رئیس دادگستری حوزه قضایی مربوطه، در برخی موارد خاص می توانند درخواست احاله را به مراجع صالح ارائه دهند. مرجع رسیدگی کننده به این درخواست ها بر اساس نوع پرونده و جایگاه دادگاه ها متفاوت خواهد بود.

مراحل و نحوه درخواست احاله و نیابت قضایی

فرآیند درخواست و اجرای احاله یا نیابت قضایی، مراحل قانونی مشخصی دارد که باید با دقت و رعایت ضوابط انجام شود. عدم آگاهی از این مراحل می تواند منجر به رد درخواست و اتلاف وقت شود.

مرجع صالح برای رسیدگی به درخواست احاله

تعیین مرجع صالح برای رسیدگی به درخواست احاله پرونده، بستگی به این دارد که دادگاه های مبدأ و مقصد در چه سطحی و در کدام حوزه قضایی قرار دارند:

• اگر دادگاه های مبدأ و مقصد، هم عرض باشند و در حوزه قضایی یک استان قرار داشته باشند، مرجع صالح برای رسیدگی به درخواست احاله، دادگاه تجدیدنظر همان استان است.
• چنانچه دادگاه های مبدأ و مقصد، هم عرض باشند اما در حوزه های قضایی دو استان متفاوت واقع شده باشند، رئیس دیوان عالی کشور مرجع صالح برای تصمیم گیری در مورد احاله خواهد بود.
• در موارد بسیار خاص و استثنایی که جنبه ملی یا حساسیت ویژه ای دارند، رئیس قوه قضائیه نیز می تواند دستور احاله را صادر کند.

درخواست احاله باید به مرجع صالح فوق الذکر ارائه شود و پس از بررسی، تصمیم نهایی در مورد پذیرش یا رد احاله اتخاذ می گردد.

تنظیم درخواست احاله

نگارش صحیح و مستند دادخواست یا لایحه درخواست احاله، نقش کلیدی در موفقیت آمیز بودن فرآیند دارد. درخواست کننده باید دلایل موجه خود را به طور کامل و با استناد به مواد قانونی مربوطه بیان کند. برای مثال، اگر دلیل احاله، عدم امنیت جانی است، باید گزارش های پلیس، تهدیدنامه ها، یا شهادت شهود ارائه شود. در صورت بیماری، گواهی پزشکی معتبر لازم است. مدارک اقامتی برای اثبات تغییر محل سکونت نیز اهمیت دارند.

نوع پرونده (حقوقی یا کیفری) در شیوه نگارش درخواست و نوع مستندات تأثیرگذار است. در پرونده های حقوقی، دادخواست به دادگاه تجدیدنظر یا رئیس دیوان عالی کشور تقدیم می شود، در حالی که در پرونده های کیفری، این درخواست می تواند از طریق دادستان یا رئیس حوزه قضایی مطرح گردد.

روند بررسی درخواست

پس از تقدیم درخواست احاله به مرجع صالح، این درخواست مورد بررسی قرار می گیرد. این روند عموماً شامل مراحل زیر است:

1. ارسال درخواست: درخواست احاله به مرجع صالح (دادگاه تجدیدنظر استان یا رئیس دیوان عالی کشور) ارسال می شود.
2. بررسی دلایل و مستندات: مرجع رسیدگی کننده، دلایل و مستندات ارائه شده توسط متقاضی را به دقت مورد ارزیابی قرار می دهد تا از موجه بودن درخواست اطمینان حاصل کند.
3. اخذ نظر از دادگاه مبدأ و مقصد: در بسیاری از موارد، از دادگاه مبدأ (دادگاه اولیه) و دادگاه مقصد (دادگاهی که قرار است پرونده به آن احاله شود) نیز در مورد شرایط و امکانات رسیدگی، استعلام می شود تا نظرات آن ها در تصمیم گیری لحاظ گردد.
4. صدور قرار احاله یا رد آن: در نهایت، با توجه به مجموع اطلاعات و دلایل، مرجع صالح قرار احاله پرونده را صادر یا درخواست را رد می کند. قرار احاله به معنای موافقت با تغییر دادگاه رسیدگی کننده است.

این فرآیند ممکن است زمان بر باشد و نیاز به پیگیری مستمر دارد.

نحوه اجرای نیابت قضایی

نیابت قضایی فرآیند متفاوتی دارد. دادگاه اصلی که به پرونده رسیدگی می کند، در صورتی که نیاز به انجام اقدامی در خارج از حوزه قضایی خود داشته باشد، یک درخواست نیابت قضایی به دادگاه صالح در آن حوزه ارسال می کند. این درخواست شامل جزئیات اقدام مورد نظر (مانند اخذ شهادت، تحقیق محلی، جلب متهم) و مهلت انجام آن است.

دادگاه نایب پس از دریافت درخواست، موظف است اقدامات خواسته شده را با رعایت قوانین و مقررات انجام دهد و نتیجه را به همراه هرگونه مستندات لازم (مانند صورتجلسه تحقیق، اظهارات شهود) به دادگاه اصلی ارسال کند. پیگیری نیابت قضایی نیز از طریق سیستم های الکترونیک قضایی و یا از طریق وکیل امکان پذیر است تا از انجام صحیح و به موقع اقدامات اطمینان حاصل شود.

پرونده هایی که معمولاً قابلیت ارجاع (احاله) ندارند

با وجود اینکه احاله و نیابت قضایی راهکارهایی برای انعطاف پذیری در رسیدگی به پرونده ها هستند، اما تمام پرونده ها قابلیت ارجاع به این شکل را ندارند. برخی دعاوی به دلیل ماهیت خاص خود یا قواعد صلاحیت انحصاری، نمی توانند از شهری به شهر دیگر احاله شوند.

پرونده های با صلاحیت انحصاری

برخی پرونده ها دارای صلاحیت انحصاری هستند، به این معنی که تنها یک دادگاه خاص، بر اساس قانون، حق رسیدگی به آن ها را دارد و امکان احاله آن ها به دادگاه دیگری وجود ندارد. مهمترین نمونه این پرونده ها عبارتند از:

1. دعاوی مربوط به اموال غیرمنقول: طبق اصول حقوقی، دعاوی مرتبط با اموال غیرمنقول (مانند زمین، خانه، مغازه) باید منحصراً در دادگاه محل وقوع آن مال رسیدگی شوند. این قاعده به دلیل ماهیت ثابت و غیرقابل جابجایی این اموال و نیاز به بررسی های محلی، از اهمیت بالایی برخوردار است و تنها در موارد بسیار خاص و استثنائی ممکن است احاله آن مورد بررسی قرار گیرد.

2. جرایم خاص با صلاحیت ویژه: برخی جرایم به دلیل ماهیت امنیتی، سیاسی یا عمومی بالا، منحصراً در صلاحیت دادگاه های ویژه مانند دادگاه انقلاب یا دادگاه های نظامی قرار دارند. این دادگاه ها در حوزه های قضایی مشخصی فعالیت می کنند و پرونده های مربوط به آن ها معمولاً قابل احاله به دادگاه های عمومی یا سایر حوزه های قضایی نیستند.

3. صلاحیت دادگاه خانواده: اگرچه پرونده های خانواده می توانند در شرایط خاصی تحت تأثیر تغییر اقامتگاه قرار گیرند، اما اصول صلاحیت در این حوزه نیز اغلب تابع محل اقامت زوجین یا آخرین محل اقامت مشترک است و احاله کامل پرونده بدون دلایل قوی، معمول نیست.

عدم وجود دلایل موجه و قانونی

علاوه بر موارد صلاحیت انحصاری، اگر درخواست احاله بر پایه دلایل موجه و قانونی نباشد، رد خواهد شد. صرفاً عدم تمایل به قاضی یک دادگاه خاص، یا محیط آن، یا وجود توجیهات شخصی و غیرقانونی، نمی تواند مبنای احاله پرونده قرار گیرد. مرجع رسیدگی کننده به درخواست احاله، به شدت بر مستندات و ادله قانونی تکیه می کند تا از سوءاستفاده احتمالی از این امکان جلوگیری شود. دلایل باید متقن، مستند و منطبق بر قوانین آیین دادرسی باشند.

«صلاحیت محلی دادگاه ها، اصل بنیادین در نظام قضایی است و احاله پرونده صرفاً یک استثنا بر این اصل است که مستلزم دلایل قوی و قانونی است.»

نکات مهم و توصیه های حقوقی

پیگیری پرونده های قضایی، به ویژه آن هایی که نیاز به ارجاع از شهری به شهر دیگر دارند، می تواند پیچیده و چالش برانگیز باشد. رعایت نکات و توصیه های حقوقی زیر می تواند به شما در این مسیر کمک کند.

اهمیت مشاوره با وکیل متخصص

یکی از مهمترین گام ها در مواجهه با پرونده ای که نیاز به احاله یا نیابت قضایی دارد، مشاوره با یک وکیل متخصص است. وکیل با دانش عمیق خود از قوانین آیین دادرسی مدنی و کیفری، می تواند موارد زیر را به بهترین شکل مدیریت کند:

• تشخیص امکان احاله/نیابت: وکیل می تواند با بررسی دقیق جزئیات پرونده شما، تشخیص دهد که آیا اساساً امکان احاله یا درخواست نیابت قضایی وجود دارد یا خیر و کدام یک از این دو راهکار برای مورد شما مناسب تر است.
• نگارش صحیح درخواست و جمع آوری مستندات: تنظیم دادخواست یا لایحه درخواست احاله نیازمند دقت و رعایت اصول حقوقی است. وکیل می تواند درخواست شما را به شیوه ای مستدل و با ذکر دلایل و مستندات قانونی لازم، تنظیم کند. جمع آوری مدارک حمایتی نیز از تخصص وکیل است.
• پیگیری پرونده در مراحل مختلف: فرآیند احاله یا نیابت قضایی ممکن است زمان بر باشد و نیاز به پیگیری مداوم از مراجع قضایی ذی صلاح دارد. وکیل می تواند به نمایندگی از شما، این پیگیری ها را انجام دهد و شما را در جریان آخرین وضعیت پرونده قرار دهد.

پیگیری الکترونیک پرونده

با پیشرفت سامانه های قضایی، پیگیری الکترونیک پرونده ها تا حد زیادی امکان پذیر شده است. سامانه ثنا (ثبت نام الکترونیک قضایی) به شما این امکان را می دهد که با وارد کردن اطلاعات کاربری خود، از وضعیت پرونده، تاریخ جلسات، ابلاغیه ها و سایر جزئیات مطلع شوید، حتی اگر پرونده شما در شهر دیگری در حال رسیدگی باشد. استفاده از این سامانه، می تواند بخشی از دغدغه های مربوط به دوری مسافت را کاهش دهد و نیاز به مراجعات حضوری را به حداقل برساند.

چالش ها و زمان بندی

فرآیند احاله یا نیابت قضایی معمولاً زمان بر است. بررسی درخواست ها، استعلام از دادگاه های مختلف و تصمیم گیری نهایی توسط مراجع قضایی بالاتر، ممکن است هفته ها یا حتی ماه ها به طول انجامد. بنابراین، آگاهی از این زمان بندی و آمادگی برای یک فرآیند طولانی، حائز اهمیت است. همچنین، همواره این احتمال وجود دارد که درخواست احاله رد شود؛ از این رو، آمادگی برای چنین سناریویی و در نظر گرفتن راهکارهای جایگزین (مانند انتخاب وکیل در شهر محل رسیدگی) ضروری است.

هزینه های احتمالی

درخواست احاله یا نیابت قضایی، ممکن است با هزینه هایی همراه باشد. این هزینه ها شامل هزینه های دادرسی برای ثبت درخواست، هزینه های وکالت در صورت بهره گیری از وکیل، و سایر هزینه های جانبی مانند تهیه مستندات و سفر می شود. برنامه ریزی مالی برای این موارد، قبل از اقدام، توصیه می شود.

پاسخ به سوال یوسف مرادی در مورد پرونده های خاص (مانند نفوذ مالی)

در مواجهه با پرونده هایی که ادعای نفوذ مالی یا عدم بی طرفی مراجع قضایی مطرح می شود، موضوع احاله پرونده پیچیده تر می گردد. همانطور که در بخش های قبلی توضیح داده شد، احاله در شرایطی که بی طرفی دادگاه اولیه زیر سوال باشد، امکان پذیر است؛ اما اثبات این ادعا نیازمند ارائه مستندات قوی و غیرقابل انکار است. صرف ادعا بدون دلیل موجه، مورد پذیرش مراجع قضایی نخواهد بود.

احاله یک راهکار حقوقی برای تغییر محل رسیدگی است، اما نمی تواند به تنهایی فساد را تضمیناً برطرف کند. در چنین مواردی، علاوه بر درخواست احاله (با دلایل قوی)، راه های قانونی دیگری نیز برای مقابله با فساد و تضمین عدالت وجود دارد، از جمله:

• شکایت از قاضی یا کارمند متخلف: در صورت وجود دلایل متقن مبنی بر تخلف یا فساد، می توان از طریق مراجع نظارتی قوه قضائیه، از جمله دادسرای انتظامی قضات، شکایت کرد.
• اعاده دادرسی: در صورت صدور حکم قطعی که بر اساس تخلفات جدی صادر شده باشد، امکان اعاده دادرسی در شرایط خاص قانونی وجود دارد.
• مراجعه به دیوان عالی کشور: دیوان عالی کشور به عنوان عالی ترین مرجع قضایی، مسئول نظارت بر حسن اجرای قوانین در دادگاه ها و ایجاد وحدت رویه قضایی است و در صورت نقض قوانین یا بروز اشتباهات فاحش، می تواند به پرونده رسیدگی کند.

در پرونده های حساس از این دست، مشاوره و همراهی با یک وکیل متخصص و با تجربه، از اهمیت حیاتی برخوردار است. وکیل می تواند بهترین مسیر قانونی را برای احقاق حق و مقابله با هرگونه بی عدالتی، با رعایت تمامی جوانب حقوقی، به شما نشان دهد.

نتیجه گیری

مسئله ارجاع پرونده از شهری به شهر دیگر در نظام حقوقی ایران فراتر از یک انتقال ساده است و عمدتاً از طریق دو مفهوم احاله و نیابت قضایی محقق می شود. احاله به معنای تغییر کلی دادگاه رسیدگی کننده است که تحت شرایط بسیار خاصی از جمله مصلحت قضایی، امنیت طرفین یا تعدد جرایم در حوزه های مختلف و با تصویب مراجع عالی قضایی صورت می پذیرد. در مقابل، نیابت قضایی به معنای واگذاری انجام اقدامات مشخص قضایی (مانند تحقیق یا اخذ شهادت) به دادگاه دیگری است، در حالی که صلاحیت اصلی رسیدگی به پرونده همچنان با دادگاه اولیه باقی می ماند.

شناخت دقیق تفاوت ها، شرایط و مراحل هر یک از این سازوکارهای قانونی برای افرادی که با چنین چالش هایی مواجه هستند، ضروری است. پیچیدگی های حقوقی این فرآیندها، لزوم اقدام با دانش کامل و مستندات قوی را نمایان می سازد. برای بررسی دقیق پرونده خود و افزایش شانس موفقیت در درخواست احاله یا نیابت قضایی، مشاوره با وکلای متخصص و با تجربه در این زمینه اکیداً توصیه می شود تا بهترین نتیجه حقوقی حاصل شود.