برای کنترل قندخون چه مکملی بخوریم؟

آفتاب‌‌نیوز :

به مرور زمان، خوردن مکمل در کنار دارو‌های دیابت ممکن است به پزشک کمک کند تا دوز دارو را کمتر کند گرچه این مکمل‌ها به طور کامل نمی‌توانند جایگزین دارو باشند.

پروبیوتیک‌ها

آسیب به باکتری‌های روده ناشی از مصرف آنتی بیوتیک‌ها با افزایش خطر ابتلا به بیماری‌هایی از جمله دیابت ارتباط دارد. مکمل‌های پروبیوتیک که حاوی باکتری‌ها یا دیگر میکروب‌های مفید هستند، مزیت‌های زیادی دارند که ممکن است دسترسی بدن به کربوهیدرات‌ها را بهبود دهد. با مروری بر ۷ مطالعه روی افراد مبتلا به دیابت نوع ۲، بیمارانی که پروبیوتیک را دستکم برای ۲ ماه مصرف کرده بودند، در مقایسه با کسانی که دارونما را دریافت کردند، کاهش ۱۶ میلی گرمی سطح قندخون ناشتا و کاهش ۵۳ درصدی A۱C را تجربه کردند. افرادی که پروبیوتیک حاوی بیش از یک گونه باکتری را مصرف کردند، با کاهش بیشتر سطح قندخون ناشتا به میزان ۳۵ میلی گرم مواجه شدند.

نحوه عملکرد: مطالعات حیوانی نشان می‌دهد که پروبیوتیک‌ها ممکن است قندخون را با کم کردن التهاب و پیشگیری از نابودی سلول‌های پانکراس که انسولین می‌سازند، پایین بیاورند. مکانیزم‌های بیشتری ممکن است دراین زمینه دخالت داشته باشند.

ویتامین دی

کمبود ویتامین دی یکی از عوامل خطر ابتلا به دیابت نوع ۲ است. در یک مطالعه، ۷۲ درصد از بیماران مبتلا به دیابت نوع ۲ در شروع مطالعه دچار کمبود ویتامین دی بودند. نتیجه این مطالعه نشان داد که بعد از ۲ ماه خوردن یک مکمل ۴۵۰۰ واحدی از ویتامین دی در روز، سطح قندخون ناشتا و A۱C کاهش یافت. در واقع ۴۸ درصد از بیماران دارای A۱C بودند که کنترل قندخون را بخوبی نشان می‌داد درحالیکه قبل از مطالعه فقط ۳۲ درصد از بیماران دارای A۱C بودند که کنترل قندخون را نشان می‌داد. نحوه عملکرد: ویتامین دی می‌تواند کارکرد سلول‌های پانکراس که انسولین می‌سازد را بهبود دهد و حساسیت و پاسخ بدن به انسولین را افزایش دهد. 

منیزیم

پایین بودن سطح منیزیم خون در ۲۵ تا ۳۸ درصد از بیماران مبتلا به دیابت نوع ۲ مشاهده شده و در افرادی که سطح قندخونشان تحت کنترل نیست، بیشتر شایع است. در یک مطالعه مروری، ۸ مطالعه از بین ۱۲ مطالعه نشان داد که دادن مکمل‌های منیزیم به مدت ۶ تا ۲۴ هفته به افراد سالم یا بیماران مبتلا به دیابت نوع ۲ یا افرادی با پیش دیابت به پایین آوردن سطح قندخون ناشتا در مقایسه با گروه دارونما کمک کرد. به علاوه افزایش مصرف ۵۰ میلی گرمی منیزیم باعث کاهش ۳ درصدی سطح قندخون ناشتا در افرادی شد که با پایین بودن سطح منیزیم خون در مطالعه شرکت کردند.

نحوه عملکرد: منیزیم در ترشح انسولین و عملکرد انسولین در بافت‌های بدن دخالت دارد.

نحوه مصرف: دوز‌های منیزیم که به بیماران دیابتی داده می‌شود، معمولا ۲۵۰ تا ۳۵۰ میلی گرم است. مکمل منیزیم را همراه با یک وعده غذایی مصرف کنید تا جذب منیزیم بهتر انجام شود.

آلفا-لیپوئیک اسید

آلفا-لیپوئیک اسید یا ALA یک ترکیب ویتامین مانند و یک آنتی اکسیدان قوی است که در کبد تولید می‌شود و در برخی غذا‌ها مثل اسفناج، کلم بروکلی و گوشت قرمز یافت می‌شود. وقتی بیماران مبتلا به دیابت نوع ۲، دوز‌های ۳۰۰، ۶۰۰، ۹۰۰ یا ۱۲۰۰ میلی گرمی ALA را در کنار دارو‌های دیابتشان به مدت ۶ ماه مصرف کردند، سطح قندخون ناشتا و A۱C آنها با افزایش دوز ALA، پایین آمد.

نحوه عملکرد: ALA ممکن است حساسیت انسولین و جذب قند سلول‌ها را از خون بهبود دهد گرچه ممکن است چند ماه طول بکشد که بیمار، این اثرات را تجربه کند. این مکمل ممکن است از آسیب اکسیداتیو ناشی از افزایش قندخون جلوگیری کند. 

نحوه مصرف: دوز این مکمل ۶۰۰ تا ۱۲۰۰ میلی گرم در روز است که این دوز‌ها قبل از هر وعده غذایی تقسیم شده و مصرف می‌شود.
احتیاط: ALA ممکن است با دارو‌های کم کاری تیروئید یا پرکاری تیروئید تداخل داشته باشد؛ بنابراین اگر دچار کمبود ویتامین B۱ (تیامین) هستید یا مشروبات الکلی مصرف می‌کنید، از خوردن دوز‌های بسیار بالای ALA خودداری کنید. 

کروم

کمبود کروم، توانایی بدن را برای استفاده از کربوهیدرات ها-که به قند تبدیل می‌شوند-و برای تولید انرژی کاهش می‌دهد و نیاز‌های بدن به انسولین را بیشتر می‌کند. با مروری بر ۲۵ مطالعه، مکمل‌های کروم سطح A۱C را تا ۶/۰ درصد در بیماران مبتلا به دیابت نوع ۲ کاهش داد بطوری که میانگین کاهش سطح قندخون ناشتا در این بیماران در مقایسه با گروه دارونما حدود ۲۱ میلی گرم بود. برخی شواهد نشان می‌دهند که کروم ممکن است به پایین آوردن سطح قندخون در بیماران مبتلا به دیابت نوع ۱ کمک کند.

نحوه عملکرد: کروم ممکن است اثرات انسولین را تقویت کند یا از فعالیت سلول‌های پانکراس که انسولین تولید می‌کنند، حمایت کند. 

منبع: پوراطب