«تو راه برگشت را بلدی؟»در آستانه انتشار/ داستان جذاب انسان هایی که راه بازگشت را گم کرده اند

بهار کتابخوانی| در گفت و گو با گزارشگر آی تی مطرح شد؛

قطره داستان «تو راه برگشت را بلدی؟» مثل آدم ها، وقتی که متولد می شود جایی که از آن آمده را فراموش می کند و این کار برگشت را برایش سخت می کند تا اینکه درون این به امام مسیر می رسد.

به گزارش خبرنگار گروه فرهنگ و جامعه خبرگزاری علم وفناوری گزارشگر آی تی، دوازدهمین کتاب تولید شده در بخش کودک نشر محیی با عنوان «تو راه برگشت را بلدی؟» نوشتهٔ فاطمه مقدس زاده کرمانی و با تصویرگری علیرضا لباده به زودی منتشر خواهد شد.

ماجرای «تو راه برگشت را بلدی» که برای کودکان بالاتر از 7 سال نوشته شده، داستان کوشش های قطره ای است که دنبال دریا می گردد، دریا جواب تمام سوال ها را می داند و راه برگشت را بلد است، اما پیدا کردن دریا سخت است. در نهایت قطره می فهمد جایی که می خواهد برگردد هرچقدر بزرگ تر و مهم تر می شود، سخت تر خواهد بود و تلاش بیشتری می طلبد!

کتاب های کودک انتشارات محیی که از مطالب سخنان حجت الاسلام محمدشجاعی وام گرفته و منتشر می شوند، اتفاق جدیدی در حوزه کتاب کودک به شمار می روند و مبانی انسان شناسی و راه شناسی و شناخت دنیا وآخرت و در یک کلام فلسفه اسلامی را در قالب کتاب های جذاب با کیفیت و تصاویرعالی و زیبا به کودکان می آموزند.

به مناسبت انتشار این کتاب با سیدحاتمه سیدزاده مدیر بخش کودک و نوجوان موسسه منتظران منجی گفتگو کردیم که در ادامه می خوانید:

خانم سیدزاده، درباره موضوع کتاب جدید نشرتان یعنی کتاب «تو راه برگشت را بلدی» توضیح می دهید؟

کتاب «تو راه برگشت را بلدی» به مفهومی در مفاهیم فلسفه اسلامی اشاره دارد به نام راه شناسی. راه شناسی از حدیث امام علی (ع) وام گرفته شده است که از کجا آمدم در کجا قرار دارم و به کجا می خواهم بروم. به این مفاهیم در فلسفه و به خصوص فلسفه شیعی و اسلامی پرداخته می شود.

راه شناسی چه اهمیتی دارد و چه کمکی به زندگی ما می کند؟

دانستن این علم و آگاه بودن به این خودشناسی بسیار زیاد در شادی و آرامش در زندگی و رسیدن به هدف خلقت موثر است. اگر ما ندانیم که از کجا آمده ایم یعنی مبدا آمدنمان کجا است، اتفاقی که معمولاً برخورد با این سوال اتفاق می افتد این است که ما انسان را از لحظه تولد دنیا انسان محسوب می کنیم.

بنابراین صرفاً برای این انسانی که به دنیا متولد شده و یک روز قرار هست از دنیا برود، در همین بازه تولد تا مرگ کار و محتوا تولید می کنیم. درحالی که انسان مبدا دارد که از آن جا آمده و آن مربوط به حیات زمینی نیست و مقصدی دارد که آن هم به حیات زمینی مربوط نمی شود و دوباره باید به آن جا برگردد.در نتیجه، زندگی امروزش را باید بر اساس آن مبدا و مقصد بچیند و هماهنگ کند و برای آن برنامه ریزی کند این مسیله راه شناسی چیزی است که در این کتاب به آن پرداخته شده است.

چه طور از این مفهوم بلند و عمیق فسلفی برای کودکان گفتید که سخت هم نباشد؟

با یک داستان ساده. ما در این کتاب با داستان یک قطره مواجه هستیم که از آسمان یعنی از آغوش مادرش چکیده و وارد زمین شده و دوباره می خواهد این مسیر را برگردد ولی مثل همه کسانی که وارد دنیا می شوند با مشکل فراموشی مواجهه شده است. یعنی وقتی آمده و زیبایی های دنیایی که به آن متولد شده یعنی دریا را دیده و اتفاقاتی که برای او افتاده، باعث شده که این مسیر را فراموش کند.

قطره این داستان مثل آدم ها، جایی که از آن آمده را وقتی که متولد می شود فراموش می کند و این کار برگشت را برایش سخت می کند تا اینکه درون این مسیر می رسد به امام. امام که درون این داستان نمادین دریا است. قطره دریا را پیدا و با دریا ارتباط برقرار می کند و وقتی که آرام می گیرد و می تواند با دریا ارتباط برقرار کند، راه برگشتن به آغوش مادر خودش و اصل خودش را هم پیدا می کند.

به نظر می رسد این داستان در عین اینکه ساده است، چندان هم کودکانه نیست و مخاطب بزرگسال هم می تواند از آن بهره ببرد؟

این داستان از آن داستان هایی است که فقط برای کودکان نوشته نشده است. چون مفاهیم فلسفی فقط برای کودکان نیست این خاصیت تمامی داستان های فلسفی است که فقط با یک قشر خاص مثل کودکان سر و کار ندارد، هرچند که درک جهان را برای کودکان آسان تر می کند، اما مخاطبش فقط کودکان نیستند و هر انسان آزاده ای که دنبال کشف راه و مسیر خودش می تواند از این داستان استفاده کند.

این داستان، من را یاد داستان های مثنوی انداخت که همه مثال و تمثیلی برای مفاهیم زندگی دارند. این قرابت به ذهن درست است؟

بله این داستان هم می شود گفت مثل آن داستان ها تمثیل است. تمثیلی از مسیر حرکت انسان و قاعده ای که همه ما که در این مسیر قرار داریم به فراخور دوری و نزدیکمان از مسیر می توانیم از این داستان بهره ببریم و جای خودمان را در مسیر پیدا کنیم و در عین حال به بچه ها می توان برای رسیدن به این درک کمک کرد. چون بچه ها هنوز آلوده به دنیا نشدند و برایشان فهمیدن اینکه چه کار باید در دنیا بکنم و آن هدف اصلی چه هست، راحت تر است.

یکی از سوالات مهم و پرتکرار بچه ها درباره مرگ است که به خصوص با از دست رفتن عزیزی پررنگ تر می شود. به نظرم این کتاب در این باره هم می تواند کمک کننده باشد. درست است؟

بله یکی از سوالات بچه ها همیشگی بچه ها در مورد مرگ و جهان بعدی و همچنین در مورد جایی است که خودشان و دیگران از آن آمدند. ” من قبل از اینکه بیایم کجا بودم؟ ” سوال پرتکرار برای بچه ها است و بعدترش می پرسند حالا قرار هست چه کار کنم؟ آیا باید فقط بازی کنم؟ این کتاب این حتی می تواند به مادر ها و معلم هایی که با بچه ها یک مقداری تنبل تر طرف هستند و بچه هایی که زیر بار درس خواندن و زیر بار انجام وظایفشان نمی روند کمک کند؛ از این نظر که بچه یاد می گیرد که تمام کاری که باید انجام بدهد، بازی کردن و بازیگوشی کردن نیست و کار های دیگری هم باید انجام بدهد برای اینکه بتواند مسیر خودش را پیدا و طی کند.

«تو راه برگشت را بلدی؟»در آستانه انتشار/ داستان جذاب انسان هایی که راه بازگشت را گم کرده اند