مرور زمان شکایت خیانت در امانت

وقوع جرم خیانت در امانت، می تواند یکی از ناخوشایندترین تجربه های هر فردی باشد؛ چرا که این جرم بر پایه سوءاستفاده از اعتماد شکل می گیرد. آگاهی از مهلت قانونی طرح شکایت در این زمینه اهمیت حیاتی دارد، زیرا عدم اقدام به موقع، به منزله از دست رفتن حق پیگیری کیفری است. در گذشته، ابهامات بسیاری در خصوص مهلت های قانونی برای طرح شکایت خیانت در امانت وجود داشت و برخی آن را ۷ یا ۵ سال می دانستند، اما با تصویب قانون کاهش مجازات حبس تعزیری در سال ۱۳۹۹، ماهیت این جرم تغییر کرده و قواعد مرور زمان شکایت خیانت در امانت دچار تحول اساسی شده است.

شناخت جامع جرم خیانت در امانت

جرم خیانت در امانت یکی از جرایم علیه اموال و مالکیت است که ریشه در نقض اعتماد دارد. درک دقیق عناصر و شرایط تشکیل دهنده این جرم، نخستین گام برای شناسایی و پیگیری قانونی آن است. این جرم نه تنها از منظر قانونی، بلکه از دیدگاه اخلاقی و اجتماعی نیز عملی ناپسند تلقی می شود، زیرا اساس روابط انسانی را که بر پایه اعتماد بنا شده است، متزلزل می سازد.

تعریف حقوقی و ماهیت جرم خیانت در امانت

در نظام حقوقی ایران، خیانت در امانت بر اساس ماده ۶۷۴ قانون مجازات اسلامی (بخش تعزیرات و مجازات های بازدارنده) مصوب ۱۳۷۵ تعریف شده است. این ماده مقرر می دارد: «هرگاه اموال منقول یا غیرمنقول یا نوشته هایی از قبیل چک، سفته و برات و قبض و نظایر آن به عنوان اجاره یا امانت یا رهن یا برای وکالت یا هر کار با اجرت یا بی اجرت به کسی داده شده و بنا بر این بوده است که اشیاء مذکور مسترد شود یا به مصرف معینی برسد و شخصی که آن اشیاء نزد او بوده آن ها را به ضرر مالکین یا متصرفین قانونی استعمال یا تصاحب یا تلف یا مفقود نماید به حبس از سه ماه تا یک سال و نیم محکوم خواهد شد.» نکته کلیدی در این تعریف، سپرده شدن مال و سوءاستفاده عمدی از اعتمادی است که بین مالک و امین برقرار شده است.

عناصر سه گانه تشکیل دهنده جرم خیانت در امانت

برای تحقق جرم خیانت در امانت، وجود سه عنصر اصلی الزامی است:

1. عنصر قانونی: همانطور که ذکر شد، ماده ۶۷۴ قانون مجازات اسلامی (تعزیرات) مبنای قانونی این جرم را تشکیل می دهد. این ماده صراحتاً افعال مجرمانه، موضوع جرم و مجازات آن را مشخص کرده است.
2. عنصر مادی: شامل فعل مثبتی است که از سوی امین (فردی که مال به او سپرده شده) به وقوع می پیوندد. این افعال چهار گانه عبارتند از:
   • استعمال: استفاده یا مصرف مال امانی بدون اجازه مالک یا برخلاف دستور او. برای مثال، اگر فردی خودروی خود را برای نگهداری نزد دیگری بگذارد و امین بدون اجازه از آن استفاده کند.
   • تصاحب: برخورد مالکانه با مال امانی، به گونه ای که امین خود را مالک تلقی کرده و حقوق مالک اصلی را نادیده بگیرد. مانند فروش مال امانی، گرو گذاشتن آن یا خودداری از استرداد آن پس از مطالبه.
   • اتلاف: از بین بردن یا نابود کردن مال امانی، چه به صورت عمدی و مستقیم و چه از طریق اهمال و سهل انگاری که منجر به تلف شدن مال شود. مثلاً امین عمداً سند امانی را پاره کند.
   • مفقود کردن: خارج کردن مال از دسترس مالک به گونه ای که اثری از آن باقی نماند. این عمل نیز باید با سوءنیت انجام شده باشد، یعنی صرف سهل انگاری امین در نگهداری که منجر به مفقود شدن شود، لزوماً جرم خیانت در امانت تلقی نمی شود، بلکه ممکن است مسئولیت حقوقی به دنبال داشته باشد.
3. عنصر معنوی (سوءنیت): برای تحقق خیانت در امانت، امین باید قصد اضرار به مالک را داشته باشد و آگاهانه و عامدانه مرتکب یکی از افعال چهارگانه فوق شود. سهل انگاری صرف یا عدم توانایی در استرداد مال بدون قصد مجرمانه، موجب تحقق این جرم نخواهد بود. به عبارت دیگر، امین باید با علم به اینکه مال متعلق به دیگری است و باید مسترد شود، از استرداد آن خودداری کرده یا به گونه ای دیگر به آن تعرض کند.

شرایط اساسی برای تحقق جرم خیانت در امانت

علاوه بر عناصر سه گانه، برای اینکه عمل خیانت در امانت محقق شود، لازم است شرایط زیر نیز وجود داشته باشند:

1. موضوع جرم باید مال باشد: مفهوم مال در حقوق کیفری شامل هر چیز با ارزشی است که قابلیت تملک و نقل و انتقال داشته باشد؛ اعم از منقول یا غیرمنقول. بنابراین، سپردن مواردی مانند فرزند یا مواد مخدر (که فاقد ارزش قانونی هستند) به دیگری، نمی تواند مشمول جرم خیانت در امانت باشد.
2. سپرده شدن مال به امین: مال باید توسط مالک یا متصرف قانونی به امین سپرده شده باشد. این شرط اساسی، خیانت در امانت را از سایر جرایم مرتبط مانند تصرف عدوانی یا کلاهبرداری متمایز می کند. در نتیجه، تصرف در مال گمشده یا مسروقه، از مصادیق این جرم محسوب نمی شود، چرا که مال با رضایت و اعتماد مالک به امین سپرده نشده است.
3. بنا بر استرداد یا به مصرف معین رسانیدن مال: در زمان سپردن مال، باید توافقی بر سر نحوه استفاده و بازگرداندن آن وجود داشته باشد. این توافق می تواند صریح یا ضمنی باشد. امین می داند که باید مال را بازگرداند یا آن را به شیوه مشخصی استفاده کند.
4. سپرده شدن از طرق قانونی: مال باید از طریق قراردادهای قانونی مانند امانت، اجاره، رهن، وکالت، ودیعه و… به امین سپرده شده باشد. اگر مال از طریق غیرقانونی (مثلاً سرقت یا غصب) به کسی سپرده شود و امین آن را به مالک اصلی بازگرداند، نه تنها جرمی مرتکب نشده، بلکه به وظیفه قانونی خود عمل کرده است.

مرور زمان و مهلت شکایت در خیانت در امانت: تحولات کلیدی

مبحث مرور زمان شکایت خیانت در امانت یکی از پیچیده ترین و در عین حال حیاتی ترین جنبه های حقوقی این جرم است که در سال های اخیر دستخوش تغییرات مهمی شده است. شناخت دقیق این تغییرات برای قربانیان و متهمین ضروری است تا از تضییع حقوق خود جلوگیری کنند.

مرور زمان چیست و انواع آن

مرور زمان در حقوق کیفری به معنای از دست رفتن حق تعقیب، تحقیق، صدور حکم یا اجرای مجازات به دلیل گذشت مدت زمان مشخصی از تاریخ وقوع جرم یا قطعیت حکم است. فلسفه وجودی مرور زمان، ایجاد ثبات قانونی، جلوگیری از انباشت پرونده های قدیمی و گاه دشواری در جمع آوری ادله پس از گذشت زمان طولانی است. در نظام حقوقی ما، دو نوع اصلی مرور زمان وجود دارد:

• مرور زمان تعقیب: مربوط به جرایم غیرقابل گذشت است و پس از گذشت مدت مشخصی از تاریخ وقوع جرم، دیگر امکان تعقیب کیفری متهم وجود ندارد.
• مهلت شکایت: مربوط به جرایم قابل گذشت است. در این دسته از جرایم، شاکی باید ظرف مدت مشخصی از تاریخ اطلاع از وقوع جرم یا کشف آن، اقدام به طرح شکایت کند. در غیر این صورت، حتی اگر مرور زمان تعقیب هنوز فرا نرسیده باشد، حق شکایت شاکی از بین می رود.

تحول قانونی: خیانت در امانت، جرمی قابل گذشت و مهلت یک ساله شکایت

محوری ترین نکته در بحث مرور زمان شکایت خیانت در امانت، تحولی است که با تصویب قانون کاهش مجازات حبس تعزیری مصوب ۱۳۹۹ در ماهیت این جرم ایجاد شد. پیش از این قانون، خیانت در امانت به طور کلی جرمی غیرقابل گذشت محسوب می شد و قواعد مرور زمان تعقیب برای آن اعمال می گردید (که معمولاً ۷ سال بود).

با تصویب قانون کاهش مجازات حبس تعزیری در سال ۱۳۹۹، جرم خیانت در امانت به لیست جرایم قابل گذشت اضافه شد. این تغییر، پیامدهای حقوقی مهمی، به ویژه در خصوص مهلت طرح شکایت، به دنبال داشت.

اثر مستقیم این تغییر: با قابل گذشت شدن خیانت در امانت، دیگر مرور زمان تعقیب به مفهوم سابق برای آن مطرح نیست، بلکه مهلت شکایت اعمال می شود. این مهلت بر اساس ماده ۱۰۶ قانون مجازات اسلامی (مصوب ۱۳۹۲) تعیین می گردد که مقرر می دارد: «در جرایم قابل گذشت، هرگاه متضرر از جرم در مدت یک سال از تاریخ اطلاع از وقوع جرم، شکایت نکند، حق شکایت کیفری وی ساقط می شود، مگر اینکه تحت سلطه متهم بوده یا به دلیلی خارج از اختیار، قادر به شکایت نباشد که در این صورت مهلت مزبور از تاریخ رفع مانع محاسبه می شود.»

این بدان معناست که مهلت شکایت خیانت در امانت از تاریخ اطلاع شاکی از وقوع جرم (یا کشف آن) به یک سال کاهش یافته است. بنابراین، هرگونه اظهارنظر در خصوص مهلت های ۷ یا ۵ ساله که در گذشته (یا برای جرایم غیرقابل گذشت) مطرح بوده است، برای شکایت خیانت در امانت در حال حاضر فاقد اعتبار است و موجب تضییع حقوق شاکی خواهد شد.

مبدا محاسبه مهلت یک ساله شکایت

بر اساس ماده ۱۰۶ قانون مجازات اسلامی، مبدا محاسبه مهلت یک ساله شکایت برای خیانت در امانت، تاریخ اطلاع شاکی از وقوع جرم یا تاریخ کشف جرم است. این نکته بسیار حائز اهمیت است؛ زیرا ممکن است وقوع جرم در زمان مشخصی رخ داده باشد، اما شاکی با تأخیر از آن مطلع شود.

به عنوان مثال، فرض کنید شخصی در تاریخ ۱ فروردین ۱۴۰۲ اموالی را به دیگری امانت می دهد و امین در تاریخ ۱ تیر ۱۴۰۲ آن را تصاحب می کند. اگر مالک در تاریخ ۱ مهر ۱۴۰۲ از این تصاحب مطلع شود، مهلت یک ساله وی برای طرح شکایت کیفری خیانت در امانت از تاریخ ۱ مهر ۱۴۰۲ آغاز خواهد شد و تا ۱ مهر ۱۴۰۳ اعتبار دارد. اگر شاکی در این بازه زمانی شکایت نکند، حق شکایت کیفری او ساقط می شود.

رای وحدت رویه دیوان عالی کشور در خصوص مبدا مرور زمان

لازم به ذکر است که رای وحدت رویه شماره ۷۲۳ مورخ ۱۳۹۵/۷/۲۷ دیوان عالی کشور، در خصوص مبدأ مرور زمان، بیان داشته است که مبدأ مرور زمان تعقیب جرایم، تاریخ وقوع جرم است، مگر اینکه کشف جرم دیرتر صورت گیرد که در این صورت از تاریخ کشف محاسبه می شود.

این رای عمدتاً ناظر بر جرایم غیرقابل گذشت و مبدأ مرور زمان تعقیب بوده است. اما با توجه به تغییر ماهیت خیانت در امانت به قابل گذشت بودن طبق قانون ۱۳۹۹، مبدأ مهلت شکایت برای این جرم، همانطور که در ماده ۱۰۶ قانون مجازات اسلامی آمده است، تاریخ اطلاع شاکی از وقوع جرم یا تاریخ کشف جرم خواهد بود. این تفاوت کلیدی بین مرور زمان تعقیب (که رای وحدت رویه درباره آن است) و مهلت شکایت (که ماده ۱۰۶ و تغییر ماهیت خیانت در امانت درباره آن است) باید به دقت مورد توجه قرار گیرد.

تأثیر قانون کاهش مجازات حبس بر مرور زمان / مهلت شکایت

قانون کاهش مجازات حبس تعزیری ۱۳۹۹ مستقیماً مدت زمان مرور زمان تعقیب را کاهش نداده است، بلکه با تغییر ماهیت جرم خیانت در امانت به قابل گذشت (به موجب بند ۱ ماده ۱۱ این قانون که ماده ۶۷۴ را به ماده ۱۰۴ قانون مجازات اسلامی ارجاع می دهد)، آن را مشمول قواعد مهلت یک ساله شکایت مندرج در ماده ۱۰۶ قانون مجازات اسلامی نموده است. بنابراین، نباید اینگونه تصور کرد که این قانون، مدت زمان مرور زمان را از ۷ یا ۵ سال به ۱ سال کاهش داده، بلکه با تغییر ماهیت جرم، نوع مهلت قانونی را تغییر داده است.

جنبه های عملی طرح شکایت و پیگیری پرونده خیانت در امانت

پس از درک ماهیت و مهلت شکایت خیانت در امانت، آگاهی از جنبه های عملی طرح شکایت و پیگیری پرونده، برای افرادی که با این جرم روبرو شده اند، بسیار ضروری است. این بخش به مراحل، مدارک و نکات مهم در فرآیند قضایی می پردازد.

مجازات جرم خیانت در امانت (پس از اصلاحیه ۱۳۹۹)

پیش از اصلاحیه سال ۱۳۹۹، مجازات خیانت در امانت طبق ماده ۶۷۴ قانون مجازات اسلامی، حبس از شش ماه تا سه سال بود. اما با تصویب قانون کاهش مجازات حبس تعزیری، این مجازات به حبس از سه ماه تا یک سال و نیم تقلیل یافته است.

از آنجا که جرم خیانت در امانت به عنوان یک جرم قابل گذشت محسوب می شود، گذشت شاکی تأثیر مستقیمی بر سرنوشت پرونده دارد. در صورت گذشت شاکی، تعقیب کیفری متوقف شده یا مجازات کاهش می یابد.

این نکته برای هر دو طرف پرونده، یعنی شاکی و متهم، حائز اهمیت است؛ زیرا می تواند مسیر رسیدگی و نتایج نهایی را به طور قابل توجهی تغییر دهد.

مدارک و دلایل لازم برای اثبات خیانت در امانت

بار اثبات خیانت در امانت بر عهده شاکی است. بنابراین، جمع آوری مدارک و دلایل قوی پیش از طرح شکایت، از اهمیت بالایی برخوردار است. این مدارک می توانند شامل موارد زیر باشند:

• اسناد کتبی: قراردادهای کتبی (اجاره نامه، مبایعه نامه، قرارداد وکالت)، قبوض رسید اموال، دست نوشته ها، فیش های واریز وجه، چک و سفته (در صورت وجود شرایط امانی بودن).
• شهادت شهود: شهادت افرادی که از نحوه سپردن مال و اقدام امین مطلع هستند، می تواند به عنوان قرینه یا دلیل مورد استناد قرار گیرد. هرچند رویه برخی محاکم در پذیرش شهادت صرف به عنوان تنها دلیل ممکن است متفاوت باشد.
• اقرار متهم: اقرار متهم به خیانت در امانت، قوی ترین دلیل اثبات این جرم است.
• قرائن و امارات: هرگونه شواهد و مدارک غیرمستقیم که بتواند وقوع جرم را اثبات کند، مانند مکاتبات، پیامک ها، تماس های ضبط شده و…

نکته مهم این است که مال مورد امانت باید به یکی از طرق قانونی به امین سپرده شده باشد و ادله باید بتوانند این سپردن و سپس عمل خائنانه را اثبات کنند.

نحوه و مراحل طرح شکایت کیفری

برای طرح شکایت کیفری خیانت در امانت، شاکی باید مراحل زیر را طی کند:

1. تنظیم شکوائیه: شاکی باید یک شکوائیه دقیق و مستند تنظیم کرده و در آن شرح واقعه، زمان و مکان وقوع جرم، هویت متهم، میزان و مشخصات مال امانی و ادله اثبات دعوا را ذکر کند.
2. مراجعه به مراجع قضایی: شکوائیه باید به دادسرای محل وقوع جرم یا یکی از دفاتر خدمات الکترونیک قضایی تقدیم شود.
3. تحقیقات مقدماتی: پس از ثبت شکوائیه، پرونده به شعبه بازپرسی یا دادیاری ارجاع داده می شود تا تحقیقات مقدماتی صورت گیرد. در این مرحله، اظهارات شاکی و متهم شنیده شده و ادله مورد بررسی قرار می گیرد.
4. صدور قرار: در صورت وجود دلایل کافی، قرار جلب به دادرسی صادر شده و پرونده به دادگاه صالح ارسال می گردد. در صورت عدم کفایت دلایل، قرار منع تعقیب صادر خواهد شد.
5. رسیدگی در دادگاه: پس از ارجاع پرونده به دادگاه، جلسات رسیدگی تشکیل شده و در نهایت، حکم مقتضی صادر می شود.

در تمامی این مراحل، بهره مندی از مشاوره و وکیل خیانت در امانت متخصص می تواند بسیار کمک کننده باشد و شانس موفقیت پرونده را افزایش دهد.

تعیین دادگاه صالح برای رسیدگی به جرم خیانت در امانت

تعیین دادگاه صالح برای رسیدگی به جرم خیانت در امانت بر اساس محل وقوع جرم است. محل وقوع جرم، مکانی است که عمل خائنانه (مانند استعمال، تصاحب، اتلاف یا مفقود کردن) صورت گرفته است.

به عنوان مثال، اگر مالی در شهر اصفهان به امانت سپرده شده باشد، اما امین در شهر شیراز اقدام به فروش یا تصاحب آن کند، دادگاه صالح برای رسیدگی به این جرم، دادگاه شهر شیراز خواهد بود.

مصادیق خاص خیانت در امانت

خیانت در امانت می تواند در قالب های مختلفی بروز کند که برخی از آن ها دارای ویژگی های خاصی هستند:

1. خیانت در امانت چک: این مورد یکی از شایع ترین مصادیق خیانت در امانت است، به ویژه در خصوص چک های تضمینی یا چک های سفید امضا که به امین سپرده می شوند. برای تحقق خیانت در امانت چک، لازم است چک به عنوان امانت یا تضمین سپرده شده باشد و دارنده چک بدون تحقق شرط یا برخلاف توافق، اقدام به وصول یا واگذاری آن کند. صرف برگشت خوردن چک بلامحل، لزوماً مصداق خیانت در امانت نیست.
2. سوءاستفاده از سفید امضا و سفید مهر: ماده ۶۷۳ قانون تعزیرات به طور خاص به این موضوع می پردازد. بر اساس این ماده، هر کس از سفید امضا یا سفید مهری که به او سپرده شده یا به هر طریق به دست آمده، سوءاستفاده کند، به حبس از یک تا سه سال محکوم می شود. تفاوت این ماده با ماده ۶۷۴ در این است که لزوماً نباید مال باشد و سوءاستفاده می تواند به ضرر مادی یا معنوی (مانند هتک حیثیت) منجر شود.
3. اختلاس: اختلاس نوع خاصی از خیانت در امانت است که توسط کارمندان دولتی یا عمومی در خصوص اموال دولتی یا عمومی صورت می گیرد. در اختلاس، کارمند با سوءنیت وجوه یا اموالی را که بر حسب وظیفه به او سپرده شده، به نفع خود یا دیگری تصاحب می کند.
4. سوءاستفاده از ضعف نفس اشخاص: ماده ۶۷۳ قانون تعزیرات (همان ماده سفید امضا) همچنین شامل سوءاستفاده از ضعف نفس یا هوی و هوس افراد غیررشید به منظور تحصیل نوشته یا سندی می شود که موجب التزام آن ها گردد.

پیامدهای عدم اثبات خیانت در امانت و امکان طرح دعوای افترا

در صورتی که شاکی نتواند خیانت در امانت را به اثبات برساند و متهم تبرئه شود، و شاکی با سوءنیت اقدام به طرح شکایت کرده باشد، متهم می تواند به اتهام افترا علیه شاکی طرح دعوا کند. افترا جرمی است که در آن، فردی به دیگری اتهام ارتکاب جرمی را وارد می کند، در حالی که می داند آن شخص بی گناه است و یا قادر به اثبات ادعای خود نیست. مجازات افترا نیز در قانون مجازات اسلامی پیش بینی شده است. این موضوع اهمیت جمع آوری دلایل محکم پیش از طرح شکایت را دوچندان می کند.

تفاوت ها و شباهت ها با جرایم مرتبط

خیانت در امانت غالباً با جرایم مالی دیگری نظیر کلاهبرداری اشتباه گرفته می شود. درک دقیق وجوه افتراق و اشتراک این جرایم برای تمایزگذاری و پیگیری صحیح قانونی ضروری است.

وجه اشتراک خیانت در امانت و کلاهبرداری

مهم ترین وجه اشتراک خیانت در امانت و کلاهبرداری این است که در هر دو جرم، قربانی (مالباخته) با اراده و اختیار خود و به میل خود، مالش را در ابتدا به تصرف مجرم درمی آورد. یعنی در هیچ یک از این دو جرم، سارق یا زورگویی در کار نیست که مال را با قهر و غلبه از مالک بگیرد. در خیانت در امانت با اعتماد به امین، و در کلاهبرداری با فریب و اغفال.

تفاوت های اساسی خیانت در امانت و کلاهبرداری

با وجود این شباهت اولیه، تفاوت های اساسی خیانت در امانت و کلاهبرداری در عناصر تشکیل دهنده آن ها، این دو جرم را به طور کامل از یکدیگر متمایز می کند:

1. فریب و مانور متقلبانه: در کلاهبرداری، عنصر مانور متقلبانه و اغفال قربانی رکن اصلی است. مجرم از ابتدا با فریب و نیرنگ، مالباخته را وادار می کند که مال خود را به او بسپارد. اما در خیانت در امانت، سپردن مال معمولاً با رضایت کامل و بدون هیچ گونه فریب اولیه انجام می گیرد و سوءنیت امین بعداً و پس از تصرف مال شکل می گیرد.
2. زمان تحقق جرم: در کلاهبرداری، به محض اینکه مجرم با استفاده از مانور متقلبانه، مال را تصرف کرده و قربانی اغفال شود، جرم کلاهبرداری محقق می شود. اما در خیانت در امانت، جرم معمولاً پس از تصرف مال و زمانی محقق می شود که امین اقدام به استعمال، تصاحب، اتلاف یا مفقود کردن مال می کند.
3. انتفاع مجرم: در کلاهبرداری، شرط اصلی تحقق جرم، انتفاع مجرم یا شخص مورد نظر وی از مال است. یعنی کلاهبردار باید از این فریب سودی ببرد. اما در خیانت در امانت، انتفاع امین شرط ضروری نیست؛ حتی اگر امین مال را تلف یا نابود کند و سودی نبرده باشد، باز هم جرم خیانت در امانت محقق شده است.
4. ورود ضرر به مالک: در کلاهبرداری، ورود ضرر به مالباخته یکی از نکات اساسی و از شرایط تحقق جرم است. اما در خیانت در امانت، اگرچه غالباً منجر به ضرر می شود، اما صرف فعل خائنانه امین (مانند تصاحب) حتی اگر هنوز ضرر قطعی به مالک وارد نشده باشد، می تواند جرم را محقق کند (البته ماده 674 به ضرر مالکین یا متصرفین قانونی اشاره دارد که معمولاً با فعل استعمال، تصاحب، تلف یا مفقود نمودن محقق می شود).

نتیجه گیری

جرم خیانت در امانت، به دلیل نقض اعتماد و سوءاستفاده از آن، یکی از جرایم مهم و پرتکرار در جامعه است. با تصویب قانون کاهش مجازات حبس تعزیری ۱۳۹۹، ماهیت این جرم به قابل گذشت تغییر یافت که پیامد مهم آن، اعمال مهلت یک ساله برای طرح شکایت از تاریخ اطلاع شاکی از وقوع جرم یا کشف آن است. این تغییر، ابهامات گذشته در خصوص مهلت های ۷ یا ۵ ساله را مرتفع ساخته و بر لزوم اقدام به موقع تأکید می کند. عدم رعایت این مهلت یک ساله شکایت، منجر به سقوط حق پیگیری کیفری خواهد شد. از این رو، جمع آوری مستندات قوی و مراجعه به وکیل متخصص خیانت در امانت برای طرح دقیق شکوائیه و پیگیری مراحل قانونی، امری حیاتی است تا از تضییع حقوق فرد جلوگیری شود. آگاهی از این قوانین، گامی مهم در حفظ حقوق و اعاده حق در برابر سوءاستفاده کنندگان از اعتماد است.