چه عللی سبب آرتروز دست می شود؟

چه عللی سبب آرتروز دست می شود؟ یک بررسی جامع و علمی

آرتروز دست که با نام استئوآرتریت دست نیز شناخته می شود یک بیماری مفصلی دژنراتیو است که به طور فزاینده ای در جوامع بشری شایع شده است. علت اصلی آرتروز دست چندعاملی است و ترکیبی از عوامل ژنتیکی بیومکانیکی و محیطی در ایجاد و پیشرفت آن نقش دارند. به بیان ساده آرتروز دست ناشی از تجزیه تدریجی غضروف مفصلی در مفاصل دست است که منجر به درد سفتی تورم و کاهش عملکرد دست می شود. در این مقاله به بررسی دقیق تر علل علائم روش های تشخیص و درمان آرتروز دست از دیدگاه پزشکی و علمی خواهیم پرداخت.

تعریف و معرفی علمی آرتروز دست

آرتروز (Osteoarthritis – OA) شایع ترین نوع آرتریت است و به عنوان یک بیماری دژنراتیو مفصلی شناخته می شود. در آرتروز دست غضروف مفصلی که سطح استخوان ها را در مفاصل پوشانده و حرکت نرم و روان مفاصل را تسهیل می کند به تدریج تخریب می شود. این تخریب غضروف منجر به اصطکاک استخوان ها به یکدیگر التهاب درد و محدودیت حرکتی می شود. آرتروز دست می تواند هر یک از مفاصل دست را درگیر کند اما بیشتر در مفاصل زیر شایع است :

• مفاصل انگشتان دست (مفاصل بین بند انگشتی دیستال – DIP و پروگزیمال – PIP) : این مفاصل کوچک بین بندهای انگشتان قرار دارند و در آرتروز دست بسیار شایعاً درگیر می شوند.
• مفصل قاعده شست (مفصل کارپومتاکارپال اول – CMC) : این مفصل بین استخوان ذوزنقه (کارپال) و استخوان متاکارپال اول (شست) قرار دارد و نقش مهمی در حرکات شست ایفا می کند.
• مفصل مچ دست (مفصل رادیوکارپال و مفاصل بین استخوان های کارپال) : اگرچه کمتر از مفاصل انگشتان درگیر می شود آرتروز مچ دست نیز می تواند ناتوانی قابل توجهی ایجاد کند.

آرتروز دست یک بیماری پیشرونده است به این معنی که با گذشت زمان و بدون مداخله درمانی علائم آن معمولاً بدتر می شوند. درک علل ایجادکننده آرتروز دست برای اتخاذ رویکردهای پیشگیرانه و درمانی مؤثر بسیار حیاتی است.

علائم و نشانه های مرتبط با آرتروز دست

علائم آرتروز دست می تواند از فردی به فرد دیگر متفاوت باشد و شدت آن نیز متغیر است. برخی افراد ممکن است علائم خفیفی داشته باشند در حالی که دیگران ممکن است درد و ناتوانی قابل توجهی را تجربه کنند. علائم شایع آرتروز دست عبارتند از :

• درد مفصل : درد شایع ترین علامت آرتروز دست است. درد معمولاً به صورت درد مبهم و عمقی توصیف می شود و ممکن است با فعالیت بدتر شود و با استراحت بهبود یابد. در مراحل اولیه درد ممکن است فقط پس از فعالیت های طولانی یا سنگین احساس شود اما با پیشرفت بیماری درد ممکن است مداوم تر و حتی در زمان استراحت نیز وجود داشته باشد.
• سفتی مفصل : سفتی مفصل به ویژه در صبح ها یا پس از دوره های بی حرکتی شایع است. سفتی صبحگاهی معمولاً کمتر از ۳۰ دقیقه طول می کشد. با حرکت دادن مفاصل سفتی معمولاً کاهش می یابد.
• تورم : تورم در مفاصل درگیر ممکن است رخ دهد. تورم معمولاً خفیف تا متوسط است و به دلیل التهاب ناشی از تخریب غضروف ایجاد می شود.
• گره های هبردن و بوشار : این گره ها برجستگی های استخوانی هستند که در مفاصل بین بند انگشتی دیستال (DIP) و پروگزیمال (PIP) ایجاد می شوند. گره های هبردن در مفاصل DIP و گره های بوشار در مفاصل PIP تشکیل می شوند. این گره ها نشان دهنده تغییرات استخوانی در اثر آرتروز هستند و ممکن است دردناک باشند یا نباشند.
• صدای ساییدگی یا خش خش مفصل (کریپتوس) : هنگام حرکت دادن مفصل درگیر ممکن است صدای ساییدگی خش خش یا تق تق شنیده شود که به آن کریپتوس می گویند. این صدا ناشی از اصطکاک سطوح ناهموار استخوان ها به دلیل از بین رفتن غضروف است.
• کاهش دامنه حرکتی : آرتروز دست می تواند منجر به محدودیت در حرکت مفاصل شود. این محدودیت حرکتی می تواند انجام فعالیت های روزمره مانند باز کردن درب شیشه بستن دکمه لباس یا نوشتن را دشوار سازد.
• ضعف عضلانی : ضعف عضلات اطراف مفاصل درگیر نیز ممکن است رخ دهد. این ضعف می تواند ناشی از درد عدم استفاده از مفصل و یا تغییرات عصبی عضلانی مرتبط با آرتروز باشد.
• تغییر شکل مفصل : در مراحل پیشرفته آرتروز دست ممکن است تغییر شکل مفصل به دلیل آسیب غضروف و استخوان ایجاد شود. این تغییر شکل می تواند منجر به انحراف انگشتان و ناتوانی قابل توجهی شود.

توجه به این نکته ضروری است که علائم آرتروز دست می تواند به تدریج و در طول زمان ایجاد شود. در مراحل اولیه ممکن است علائم خفیف و گذرا باشند اما با پیشرفت بیماری علائم معمولاً شدیدتر و مداوم تر می شوند.

روش های تشخیص علمی و پزشکی آرتروز دست

تشخیص آرتروز دست معمولاً بر اساس ترکیبی از معاینه فیزیکی شرح حال بیمار و یافته های تصویربرداری انجام می شود. پزشک متخصص (متخصص ارتوپدی روماتولوژیست یا پزشک عمومی) با انجام معاینات دقیق و بررسی علائم آرتروز دست چپ بیمار می تواند به تشخیص آرتروز دست دست یابد. روش های تشخیصی عبارتند از :

• شرح حال پزشکی : پزشک در مورد علائم بیمار از جمله نوع درد محل درد زمان شروع علائم عوامل تشدید و تخفیف دهنده درد سفتی صبحگاهی محدودیت حرکتی و سابقه پزشکی بیمار سؤالاتی می پرسد. سابقه خانوادگی آرتروز نیز ممکن است مهم باشد.
• معاینه فیزیکی : پزشک مفاصل دست را معاینه می کند تا علائم زیر را بررسی کند :
  • تورم قرمزی و گرمی مفصل : نشانه های التهاب در مفصل.
  • حساسیت به لمس : دردناک بودن مفصل هنگام لمس.
  • دامنه حرکتی مفصل : بررسی محدودیت حرکتی و دامنه حرکات فعال و غیرفعال مفصل.
  • کریپتوس : بررسی صدای ساییدگی یا خش خش در مفصل هنگام حرکت دادن آن.
  • گره های هبردن و بوشار : بررسی وجود این گره های استخوانی.
  • تغییر شکل مفصل : بررسی هرگونه تغییر شکل یا انحراف در مفاصل.
• تصویربرداری :
  • رادیوگرافی (اشعه ایکس) : رادیوگرافی معمولاً اولین و مهم ترین روش تصویربرداری برای تشخیص آرتروز دست است. رادیوگرافی می تواند نشانه های زیر را در آرتروز دست نشان دهد :
    • تنگی فضای مفصلی : کاهش فاصله بین استخوان ها در مفصل نشان دهنده از بین رفتن غضروف.
    • استئوفیت ها (خارهای استخوانی) : برجستگی های استخوانی که در لبه های مفصل تشکیل می شوند.
    • اسکلروز زیر غضروفی : افزایش تراکم استخوان در زیر غضروف آسیب دیده.
    • کیست های زیر غضروفی : حفره های کوچک پر از مایع در استخوان زیر غضروف.
    • تغییر شکل مفصل : تغییر شکل استخوان ها و مفاصل در مراحل پیشرفته.
  • تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI) : MRI معمولاً برای تشخیص آرتروز دست ضروری نیست اما ممکن است در موارد خاصی که تشخیص قطعی نیست یا برای بررسی آسیب های بافت نرم اطراف مفصل (مانند رباط ها و تاندون ها) استفاده شود. MRI می تواند جزئیات بیشتری از غضروف استخوان و بافت های نرم را نشان دهد.
  • سونوگرافی : سونوگرافی می تواند برای ارزیابی بافت های نرم اطراف مفصل و تشخیص التهاب مفصل مفید باشد اما به اندازه رادیوگرافی و MRI در تشخیص آرتروز دست کاربرد ندارد.
• آزمایش خون و مایع مفصلی : معمولاً برای تشخیص آرتروز دست نیازی به آزمایش خون یا مایع مفصلی نیست. با این حال در مواردی که پزشک به بیماری های التهابی مفصلی دیگر (مانند آرتریت روماتوئید یا نقرس) مشکوک باشد ممکن است آزمایش خون و مایع مفصلی درخواست شود تا سایر بیماری ها رد شوند.

تشخیص دقیق آرتروز دست برای برنامه ریزی درمان مناسب و مدیریت علائم بسیار مهم است.

روش های درمانی آرتروز دست (دارویی پزشکی و بالینی)

هدف اصلی درمان آرتروز دست تسکین درد کاهش التهاب بهبود عملکرد مفصل و جلوگیری از پیشرفت بیماری است. روش های درمانی آرتروز دست متنوع هستند و بر اساس شدت علائم مفاصل درگیر وضعیت کلی سلامتی بیمار و ترجیحات بیمار انتخاب می شوند. روش های درمانی شامل موارد زیر است :

درمان های دارویی

• داروهای مسکن :
  • استامینوفن : استامینوفن یک مسکن خفیف است که می تواند برای تسکین درد خفیف تا متوسط آرتروز دست استفاده شود. استامینوفن معمولاً عوارض جانبی کمتری نسبت به سایر مسکن ها دارد.
  • داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی (NSAIDs) : NSAIDs مانند ایبوپروفن ناپروکسن و دیکلوفناک داروهای مؤثرتری برای تسکین درد و التهاب آرتروز دست هستند. NSAIDs می توانند به صورت خوراکی یا موضعی (ژل یا کرم) استفاده شوند. استفاده طولانی مدت از NSAIDs خوراکی می تواند عوارض جانبی گوارشی قلبی عروقی و کلیوی داشته باشد بنابراین باید تحت نظر پزشک مصرف شوند. NSAIDs موضعی عوارض جانبی سیستمیک کمتری دارند و می توانند برای درد موضعی مفید باشند.
• کورتیکواستروئیدها :
  • تزریق کورتیکواستروئید : تزریق کورتیکواستروئید به مفصل درگیر می تواند به سرعت درد و التهاب را کاهش دهد. تزریق کورتیکواستروئید معمولاً برای درد شدید و مقاوم به سایر درمان ها استفاده می شود. اثرات تزریق کورتیکواستروئید معمولاً موقتی است و تزریق مکرر ممکن است عوارض جانبی داشته باشد.
  • کورتیکواستروئیدهای خوراکی : کورتیکواستروئیدهای خوراکی مانند پردنیزون معمولاً برای آرتروز دست توصیه نمی شوند زیرا عوارض جانبی سیستمیک زیادی دارند و اثرات طولانی مدت آنها بر آرتروز دست مشخص نیست.
• داروهای موضعی :
  • کرم ها و ژل های موضعی NSAID : این داروها مستقیماً روی پوست ناحیه دردناک مالیده می شوند و می توانند درد و التهاب موضعی را کاهش دهند. عوارض جانبی سیستمیک کمتری نسبت به NSAIDهای خوراکی دارند.
  • کرم کپسایسین : کپسایسین ماده ای است که از فلفل قرمز گرفته می شود و می تواند با کاهش انتقال سیگنال های درد درد آرتروز را تسکین دهد. استفاده منظم از کرم کپسایسین ممکن است برای تسکین درد مؤثر باشد.
• داروهای تعدیل کننده بیماری آرتروز (DMOADs) : در حال حاضر داروهای DMOAD تأییدشده ای برای آرتروز دست وجود ندارد که بتواند به طور مؤثری پیشرفت بیماری را متوقف یا معکوس کند. تحقیقات در این زمینه ادامه دارد و برخی داروها مانند گلوکزآمین و کندرویتین سولفات به عنوان مکمل های غذایی برای آرتروز دست تبلیغ می شوند اما شواهد علمی قوی برای اثربخشی آنها در آرتروز دست محدود است.

درمان های پزشکی و بالینی غیر دارویی

• فیزیوتراپی و کاردرمانی :
  • فیزیوتراپی : فیزیوتراپیست می تواند برنامه های تمرینی خاصی را برای تقویت عضلات اطراف مفاصل دست بهبود دامنه حرکتی و کاهش درد طراحی کند. تمرینات ممکن است شامل تمرینات تقویتی کششی حرکات دامنه حرکتی و تمرینات عملکردی باشد.
  • کاردرمانی : کاردرمانگر می تواند به بیماران در یادگیری روش های حفاظت از مفصل استفاده از وسایل کمکی و تغییرات سبک زندگی برای کاهش فشار بر مفاصل دست کمک کند. کاردرمانگر همچنین می تواند وسایل کمکی مانند آتل ها مچ بندها و وسایل تطبیقی را برای بهبود عملکرد دست تجویز کند.
• آتل و ارتز : استفاده از آتل یا ارتز می تواند به تثبیت مفاصل دردناک کاهش درد و بهبود عملکرد کمک کند. آتل ها و ارتزها می توانند در طول شب یا در طول روز هنگام انجام فعالیت هایی که درد را تشدید می کنند استفاده شوند. انواع مختلفی از آتل ها و ارتزها برای آرتروز دست وجود دارد که بر اساس مفصل درگیر و نیازهای بیمار انتخاب می شوند.
• تزریق ژل هیالورونیک اسید : تزریق ژل هیالورونیک اسید به مفصل درگیر ممکن است به بهبود لغزندگی مفصل و کاهش درد کمک کند. هیالورونیک اسید یک ماده طبیعی است که در مایع مفصلی وجود دارد و نقش روان کننده و ضربه گیر را ایفا می کند. تزریق هیالورونیک اسید معمولاً برای آرتروز زانو بیشتر استفاده می شود اما در برخی موارد برای آرتروز دست نیز ممکن است تجویز شود.
• درمان های مداخله ای :
  • تزریق پلاسما غنی از پلاکت (PRP) : تزریق PRP به مفصل درگیر شامل تزریق پلاسمای غنی از پلاکت از خون خود بیمار است. پلاکت ها حاوی فاکتورهای رشد هستند که ممکن است به ترمیم بافت و کاهش التهاب کمک کنند. تحقیقات در مورد اثربخشی PRP برای آرتروز دست هنوز محدود است اما برخی مطالعات نتایج امیدوارکننده ای نشان داده اند.
  • جراحی : جراحی معمولاً آخرین گزینه درمانی برای آرتروز دست است و زمانی در نظر گرفته می شود که سایر روش های درمانی نتوانند درد را تسکین دهند و عملکرد دست را بهبود بخشند. انواع جراحی برای آرتروز دست شامل موارد زیر است :
    • آرتروپلاستی (تعویض مفصل) : در آرتروپلاستی مفصل آسیب دیده با یک مفصل مصنوعی جایگزین می شود. آرتروپلاستی معمولاً برای آرتروز مفصل قاعده شست (CMC) انجام می شود.
    • آرترودز (خشک کردن مفصل) : در آرترودز استخوان های دو طرف مفصل به هم جوش داده می شوند تا مفصل بی حرکت شود. آرترودز می تواند درد را تسکین دهد و ثبات مفصل را بهبود بخشد اما حرکت مفصل را از بین می برد. آرترودز ممکن است برای مفاصل انگشتان دست استفاده شود.
    • استئوتومی : استئوتومی شامل برش و تغییر شکل استخوان برای اصلاح راستای مفصل و کاهش فشار بر غضروف آسیب دیده است. استئوتومی به ندرت برای آرتروز دست انجام می شود.

راهکارهای خانگی و توصیه های سبک زندگی برای آرتروز دست

علاوه بر درمان های پزشکی راهکارهای خانگی و تغییرات سبک زندگی نیز می توانند به مدیریت علائم آرتروز دست کمک کنند :

• استراحت : استراحت دادن به مفاصل دردناک می تواند به کاهش درد و التهاب کمک کند. از انجام فعالیت هایی که درد را تشدید می کنند خودداری کنید.
• گرما و سرما درمانی :
  • گرما : استفاده از گرما (مانند کمپرس گرم حمام گرم یا دوش آب گرم) می تواند به تسکین سفتی مفصل و کاهش درد عضلانی کمک کند.
  • سرما : استفاده از سرما (مانند کمپرس سرد یا کیسه یخ) می تواند به کاهش التهاب و تورم کمک کند.
  • می توانید به تناوب از گرما و سرما استفاده کنید تا ببینید کدام یک برای شما مؤثرتر است.
• ورزش منظم : ورزش منظم برای حفظ قدرت عضلات انعطاف پذیری مفاصل و سلامت کلی بدن مهم است. ورزش های کم ضربه مانند پیاده روی شنا و دوچرخه سواری برای افراد مبتلا به آرتروز دست مناسب هستند. تمرینات خاص برای دست که توسط فیزیوتراپیست یا کاردرمانگر تجویز می شوند نیز می توانند مفید باشند.
• مدیریت وزن : اضافه وزن و چاقی فشار بیشتری بر مفاصل دست وارد می کنند و می توانند علائم آرتروز را بدتر کنند. کاهش وزن در صورت اضافه وزن می تواند به کاهش فشار بر مفاصل و بهبود علائم کمک کند.
• تغذیه سالم : یک رژیم غذایی سالم و متعادل که سرشار از میوه ها سبزیجات غلات کامل و پروتئین های کم چرب باشد برای سلامت کلی بدن و مدیریت التهاب مفید است. برخی مطالعات نشان داده اند که مصرف مکمل های غذایی مانند روغن ماهی و ویتامین D ممکن است برای آرتروز مفید باشد اما تحقیقات بیشتری در این زمینه مورد نیاز است.
• تکنیک های مدیریت استرس : استرس می تواند درد آرتروز را تشدید کند. تکنیک های مدیریت استرس مانند یوگا مدیتیشن و تنفس عمیق می توانند به کاهش استرس و بهبود تحمل درد کمک کنند.
• وسایل کمکی و تطبیقی : استفاده از وسایل کمکی و تطبیقی مانند درب بازکن ها قاشق ها و چنگال های دسته دار بزرگ دکمه بندها و قلم های مخصوص می تواند انجام فعالیت های روزمره را آسان تر کند و فشار بر مفاصل دست را کاهش دهد.

روش های پیشگیری و اقدامات لازم برای آرتروز دست

اگرچه آرتروز دست به طور کامل قابل پیشگیری نیست اما می توان با اتخاذ برخی اقدامات خطر ابتلا به آن را کاهش داد یا پیشرفت آن را کندتر کرد :

• حفظ وزن سالم : حفظ وزن سالم و جلوگیری از اضافه وزن و چاقی می تواند فشار بر مفاصل دست را کاهش داده و خطر ابتلا به آرتروز را کم کند.
• محافظت از مفاصل : اجتناب از آسیب های مکرر و ضربه های شدید به مفاصل دست می تواند خطر ابتلا به آرتروز را کاهش دهد. هنگام انجام فعالیت هایی که ممکن است به مفاصل دست آسیب برسانند (مانند ورزش های سنگین کارهای دستی تکراری) از وسایل محافظتی مانند دستکش و مچ بند استفاده کنید.
• اجتناب از حرکات تکراری و فشار زیاد : سعی کنید از انجام حرکات تکراری و طولانی مدت دست و انگشتان که فشار زیادی به مفاصل وارد می کنند اجتناب کنید. در صورت اجتناب ناپذیر بودن این حرکات به طور منظم استراحت کنید و حرکات کششی انجام دهید.
• تقویت عضلات دست : تقویت عضلات اطراف مفاصل دست می تواند به حمایت از مفاصل و کاهش فشار بر آنها کمک کند. تمرینات تقویتی منظم با نظر فیزیوتراپیست یا کاردرمانگر می تواند مفید باشد.
• درمان زودهنگام آسیب های دست : در صورت بروز آسیب به مفاصل دست (مانند شکستگی دررفتگی یا آسیب رباط) به پزشک مراجعه کنید و درمان مناسب را دریافت کنید تا از عوارض بعدی مانند آرتروز جلوگیری شود.
• اصلاح عوامل خطر قابل اصلاح : برخی عوامل خطر آرتروز دست مانند سیگار کشیدن و برخی بیماری های زمینه ای (مانند دیابت و بیماری های التهابی مفصلی) قابل اصلاح هستند. ترک سیگار و کنترل بیماری های زمینه ای می تواند به کاهش خطر ابتلا به آرتروز کمک کند.

نتیجه گیری علمی و کاربردی

آرتروز دست یک بیماری شایع و ناتوان کننده است که ناشی از تخریب غضروف مفصلی و عوامل چندگانه است. تشخیص زودهنگام و درمان مناسب آرتروز دست می تواند به تسکین درد بهبود عملکرد و کیفیت زندگی بیماران کمک کند. روش های درمانی متنوعی برای آرتروز دست وجود دارد که شامل درمان های دارویی فیزیوتراپی کاردرمانی استفاده از آتل و ارتز تزریق ها و در موارد شدید جراحی است. راهکارهای خانگی و تغییرات سبک زندگی نیز نقش مهمی در مدیریت علائم آرتروز دست دارند.

با توجه به ماهیت پیشرونده آرتروز دست مشاوره با پزشک متخصص در صورت بروز علائم مشکوک بسیار مهم است. تشخیص دقیق و شروع درمان زودهنگام می تواند به کند کردن پیشرفت بیماری و بهبود نتایج درمانی کمک کند. اطلاعات ارائه شده در این مقاله جنبه عمومی دارند و جایگزین نظر تخصصی پزشک نیستند. برای تشخیص و درمان مناسب آرتروز دست حتماً به پزشک متخصص مراجعه کنید.

بخش پرسش و پاسخ

۱. آیا آرتروز دست ارثی است؟

بله عوامل ژنتیکی نقش مهمی در استعداد ابتلا به آرتروز دست دارند. اگرچه آرتروز دست به طور مستقیم از والدین به فرزندان منتقل نمی شود اما وراثت می تواند خطر ابتلا به آرتروز را افزایش دهد. افرادی که سابقه خانوادگی آرتروز دارند به ویژه آرتروز دست بیشتر در معرض ابتلا به این بیماری هستند. ژن های متعددی در ارتباط با آرتروز شناسایی شده اند که بر ساختار و عملکرد غضروف استخوان و سایر بافت های مفصلی تأثیر می گذارند. با این حال عوامل محیطی و سبک زندگی نیز در بروز آرتروز دست نقش دارند و ژنتیک تنها یکی از عوامل مؤثر است.

۲. آیا آرتروز دست قابل درمان است؟

در حال حاضر درمان قطعی برای آرتروز دست وجود ندارد. آرتروز یک بیماری دژنراتیو و پیشرونده است و درمان های موجود بیشتر بر مدیریت علائم کاهش درد بهبود عملکرد مفصل و کند کردن پیشرفت بیماری تمرکز دارند. با این حال با درمان های مناسب و تغییرات سبک زندگی بسیاری از افراد مبتلا به آرتروز دست می توانند علائم خود را به خوبی کنترل کنند و کیفیت زندگی قابل قبولی داشته باشند. تحقیقات در زمینه آرتروز دست ادامه دارد و امید است در آینده درمان های مؤثرتری برای متوقف کردن یا حتی معکوس کردن روند بیماری توسعه یابد.

۳. بهترین ورزش ها برای آرتروز دست کدامند؟

بهترین ورزش ها برای آرتروز دست ورزش هایی هستند که کم ضربه باشند و فشار زیادی به مفاصل وارد نکنند اما در عین حال به تقویت عضلات بهبود دامنه حرکتی و کاهش سفتی مفصل کمک کنند. ورزش های مناسب عبارتند از :

• تمرینات دامنه حرکتی : حرکات نرم و آرام برای باز و بسته کردن انگشتان خم و راست کردن مچ دست و چرخاندن دست.
• تمرینات تقویتی ایزومتریک : فشردن یک توپ نرم یا خمیر بازی با دست نگه داشتن یک وزنه سبک در دست و بالا و پایین بردن مچ دست.
• ورزش های آبی : شنا و ورزش های آبی به دلیل کم بودن فشار بر مفاصل برای افراد مبتلا به آرتروز بسیار مناسب هستند.
• پیاده روی : پیاده روی یک ورزش کم ضربه است که به بهبود سلامت کلی بدن و کاهش سفتی مفاصل کمک می کند.
• یوگا و تای چی : این ورزش ها به بهبود انعطاف پذیری تعادل و کاهش استرس کمک می کنند و می توانند برای افراد مبتلا به آرتروز مفید باشند.

مهم است قبل از شروع هر برنامه ورزشی جدید با پزشک یا فیزیوتراپیست خود مشورت کنید تا ورزش های مناسب با شرایط شما را تعیین کنند و از انجام حرکاتی که ممکن است درد را تشدید کنند جلوگیری شود.