خبرگزاری گزارشگر آی تی، گروه استان ها؛ یکی از کهن ترین شهرهای ایران است که قدمتش به دوران اشکانیان و ساسانیان باز می گردد به همین دلیل تعداد زیادی بنای تاریخی در دل این شهر کهن جای گرفته است. موزه ها و مساجد تبریز از مهمترین بناهای تاریخی با معماری های خاص ایرانی و اسلامی هستند؛ اما از اینها که بگذریم به بخش دیگری از جاذبه های دیدنی تبریز می رسیم که خانه های تاریخی این شهر هستند.
قدم زدن در یک خانه قدیمی که در طول تاریخ محل زندگی افرادی مختلفی بوده است، حال و هوای خاص و عجیبی دارد. لذت قدم زدن در خانه هایی که سالیان پیش میزبان صاحبان اصلی اش بوده و فکر کردن به روزگاری که در زیر سقف این خانه ها گذشته برای همه لذت بخش است.
خانه های تاریخی، آرامش خاصی دارند و هر سمتی از خانه را که نگاه می کنی یادآور روزگار ساده و بی آلایش گذشته است، سادگی که دیگر در زندگی ماشینی و شلوغ امروز اثری از آنها باقی نمانده است.
وجود 800 خانه تاریخی و قدیمی در شهر تبریز، به نوعی این شهر را به عنوان پایتخت و ویترین خانه های تاریخی در ایران تبدیل کرده است، به طوری که از کیلومترها دور نظر هر بیننده را به خود جلب می کند، تا اینکه در کنار این خانه ها با اندرونی و بیرونی، شیشه های رنگی، سقف های گچ بری، حوض خانه و سرداب آن؛ عکس یادگاری گرفت.
خانه مشروطه
خانه مشروطه که در خیابان تربیت تبریز قرار دارد و فاصله چندانی با بازار قدیمی این شهر ندارد، این خانه حدود 150 سال قدمت دارد اولین مالک آن حاج مهدی کوزه کنانی معروف به ابوالمله است.
به دنبال به توپ بستن مجلس توسط محمد علی شاه و به دلیل ترور و سو قصدی که به جانش شده بود، حاج مهدی کوزه کنانی نیز برای حمایت از مشروطه خواهان خانه خود را در اختیارشان قرار می دهد؛ بنابراین این خانه محل تجمع افراد بنامی چون ستارخان، باقرخان، ثقه الاسلام تبریزی، حاجی میرزا آقافرشی و البته خود حاج مهدی کوزه کنانی برای مشورت و اتخاذ تصمیم های مهمی بود که باعث شد این خانه به یکی از فعال ترین مراکز مشروطه خواهان تبدیل شود.
از این رو این خان محلی برای تشکیل جلسات و چاپ و انتشار اعلامیه های ضد حکومتی در زمان مشروطه بود درنتیجه این خانه به خانه مشروطه معروف شد. سرانجام این خانه در سال 1375 وام دار آثار و اسناد ارزشمندی شد که از آن دوران به یادگار مانده است و تبدیل به موزه شد تا مردم با تاریخ، فرهنگ، معماری و اتفاقات آن زمان بهتر آشنا شوند. جالب است بدانید این خانه بعد از اتمام جنگ دوم جهانی و اشغال شدن این شهر توسط شوروی، محلی برای گردهم آمدن سران فرقه دموکرات در آذربایجان شد.
این خانه در زمینی به اندازه 1300 متر مربع به دست حاج ولی معمار ساخته شد در دو طبقه ساخته شد. که همانند دیگرخانه های تاریخی تبریز مانند خانه بهنام قدکی ودارای بخش های اندرونی و بیرونی است. در طبقه اول 6 اتاق و در طبقه دوم 6 اتاق به همراه تالار بزرگ (طنبی) قرار گرفته.
به محض ورود به خانه مشروطه ساختمانی با ستون های زیبا و پنجره های ارسی شکل که با طرافت خاصی با شیشه های رنگی مزین شده اند نگاهتان را جذب می کند. در طبقه دوم در دو سمت خانه ایوان هایی دیده می شود که ستون های بلندی آن را از طبقه اول استوار نگه داشته. همچنین باغجه های گل کاری شده با حوض نیلگون در وسط حیاط زیبایی این خانه را دوچندان می کند. قبل از ورود به اخل ساختمان دو مجسمه و دو توپ جنگی به چشم می کند که تداعی کننده جنگ در زمان مشروطه است.
داخل خانه نیز با وجود نورگیرها و تزیینات گچ بری زیبا ویژگی های خاص معمای در آن دوره را بازگو می کند. نورگیر در قسمت سرسرای این خانه بر روی ستون های بلند مزین به نقش و نگار گچی در وسط خانه ایستاده است تا با هدایت نور به داخل خانه جلوه زیباتری به آن ببخشد.
اما زیباترین بخش این خانه را می توان اتاق مشرف به حیاط و شاه نشین طبقه دوم دانست. اتاقی که دارای پنجره هایی با شیشه های رنگین، سقفی چوبی با تزیینات چوبی به صورت برجسته است، همچنین درهای آن نیز از هنر دست معماران زمان خود بی بهره نمانده اند. ساختمانی که از پنجره طبقه دوم در طرف دیگر حیاط به چشم می خورد ساختمان کلاه فرنگی است که آن هم دارای تزییناتی همانند ساختمان اصلی خانه است.
خانه بهنام
خانه بهنام یا خانه گنجه ای خانه ای است که قدمتش همزمان با زوال حکومت زندیه بود اما در زمان حکومت قاجار به دوران اوج شکوه خود رسید.
اگرچه ساخت این بنا به اواخر حکومت زندیان باز می گردد اما در زمان حکومت ناصرالدین شاه قاجار این خانه مورد بازسازی قرار گرفت و بسیاری از تزیینات گچی و نقاشی هایی که امروزه وجود دارند در این دوران به خانه اضافه شد.
از نوع معماری و تزیینات این خانه می توان فهمید برای سکونت یکی از بزرگان و افراد مهم آن دوره طراحی و ساخته شده است؛ در بدو ورود به خانه همانند خانه های ایرانی قدیم ابتدا وارد هشتی می شویم جایی که در گذشته برای انتظار مهمان هنگام اطلاع دادن به صاحب خانه تعبیه شده بود معماری هشتی خانه ها به گونه ای بود که کمترین دید از داخل حیاط خانه را به مهمان می داد. بعد از عبور از هشتی به حیاط بیرونی وارد می شویم. و با حوضی زیبا مواجه می شویم که تصویر طنبی (تالار بزرگی که اطرافش اتاق های دیگر قرار گرفته) در آن منعکس می شود و گویی زیبایی فضا را دو چندان می کند.
این طنب در ضلع شمالی حیاط قرار دارد. این تالار دارای ایوانی زیباست که شامل طاق های پی در پی و ستون های بلندی است که ارتفاع آن به ارتفاع بلندی تالار می رسد. تمام این ستون ها و قسمت بالایی این طاق ها با نقش و نگارهای زیبایی تزیین شده اند اگر به داخل تالار بروید به زیبایی این خانه بیشتر پی می برید زیرا از سقف گرفته تا دیوارهایش نقاشی و طرح های زیبایی نقش بسته است همچنین تمام قسمت های این تالار مانند طاقچه ها و شومینه نیز مزین به تزیینات هنرمندانه ای است.
این تالار دارای هفت پنجره است، از این رو به آن تالار هفت دری نیز می گویند. پنجره های این تالار نیز به صورت چشم نواز و با ظرافت خاصی با شیشه های رنگی تزیین شده تا رقصی از نورهای رنگی را برای ساکنین داخل تالار ایجاد کند.
اتاق هایی که در اطراف این تالار قرار گرفته اند به اصطلاح به گوشواره معروف هستند که آنها هم از تزیینات هنرمندانه معماران این خانه بی نسیب نمانده اند. در این خانه پر رمز و راز همچنان باستان شناسان مشغول به کشفیات تازه هستند و اخیراً نیز به دیوارنقاشی های تاریخی و زیبایی در جریان مرمت و بازسازی ساختمان دست یافته اند.
خانه بهنام گنجه ای یا گنجه ای همانند خانه های قدیمی ایرانی دارای قسمت های مختلفی است، در این خانه دو ساختمان دیده می شود یکی از آن ها ساختمان ییلاقی است که به عنوان ساختمان اصلی یاد می شود و ساختمان دیگر با نام قشلاقی شناخته می شود. از آنجایی که معماری این خانه ایرانی قدیم است؛ بنابراین وجود قسمت هایی با نام اندرونی و بیرونی دور از انتظار نیست.
در خانه های ایرانی قسمتی به عنوان اندرونی در نظر گرفته می شد که محلی برای سکونت زنان، فرزندان و خدمتگذاران بود. نکته مهم در ساخت این قسمت این است که به گونه ای طراحی می شد که به هنگام ورود مهمان و افراد غربیه کمتر در معرض دید باشد. در این خانه حیاط اندرونی وسعت بیشتری نسبت به حیاط بیرونی دارد.
در زیر این تالار، حوضخانه قرار گرفته است که دارای سقف های گنبدی شکل و طاقچه های آجرکاری شده متعددی است و حوضی زیبا که در وسط آن تعبیه شده تا برای اقامت در تابستان مناسب باشد. اکنون اگر به ضلع جنوبی حیاط بیرونی نگاه کنیم تراس زیبایی را می بینیم که همانند قسمت های دیگر خانه مزین به هنر دست استادکاران و معماران به نام در زمان خود است. این تراس به تراس تابستانه معروف است چراکه خانه گنجه ای به گونه ای ساخته شده که این ایوان پشت به آفتاب باشد تا از گرمای آفتاب در امان باشد و محیط خنکی را برای ساکنین خانه فراهم کند.
در پشت طنب بزرگ که شمالی ترین بخش خانه می شود حیاطی قرار گرفته که دورتادور آن اتاق هایی تعبیه شده که به بخش اندرونی خانه اختصاص یافته و به حیاط مشرف هستند. که بعضی از این اتاق ها دارای کاربری اتاق تابستانه و مطبخ بوده است. امروزه در این خانه زیبا ساختمان اداری به چشم می خورد که تابلو آن حاکی از آن است این خانه متعلق به دانشگاه هنر اسلامی تبریز است و بازسازی این بنا تحت نظر این دانشگاه انجام می شود.
خانه شربت اوغلی
قدمت خانه شربت اوغلی تبریز به زمان قاجار برمی گردد و حدود 1500 متر مربع زیر بنا دارد، این خانه یکبار در زمان پهلوی بازسازی و مرمت شد و قسمت هایی از آن تغییر یافت. در چند سال اخیر هم بعد از اینکه این خانه در فهرست آثار ملی ثبت شد، توسط سازمان میراث فرهنگی مورد بازسازی قرار گرفت. برخی از افراد این بنا را خانه ایران شناسی می دانند.
خانه شربت اوغلی یک ساختمان دو طبقه با یک زیرزمین است که دو حیاط بسیار بزرگ دارد، یکی از حیاط ها در شمال و یکی در جنوب قرار دارد و در حیاط شمالی با سردر هشتی شکل زیبایی تزیین شده است. طبقه اول این خانه تعدادی اتاق با ورودی های تودرتو دارد و یک سرسرا در مرکز خانه قرار گرفته است، در حیاط این بنا یک ساختمان دو طبقه دیگر وجود دارد که در زمان پهلوی ساخته شده است.
قسمت هایی از این خانه به سبک معماری روسی ساخته شده و ترکیب آن با سبک سنتی بنای بسیار جالبی خلق کرده است، ساختمان دارای نمای آجری بوده که پنجره های چوبی بزرگ و گچ بری های ماهرانه زینت بخش آن هستند. حیاط این بنا پر از درختان کهنسال است و در فصل پاییز منظره ی برگ های زرد و نارنجی چشم هر کسی را به خود خیره می کند.
خانه حریری تبریز
خانه حریری در پیاده راه سنگ فرش شده خیابان تربیت است که در فهرست آثار ملی کشور ثبت شده و پس از سال ها مرمت و بازسازی در سال های اخیر به بهره برداری رسیده است. این خانه تاریخی متعلق به یکی از خاندان های قدیمی تبریز است که اعضای آن از تاجران خوشنام تبریز بوده و حاجی محمد آقا حریری از اعضای این خاندان از سرشناسان و خوشنامان انقلاب مشروطه در آذربایجان و نیز نهضت شیخ محمد خیابانی محسوب می شود. تنوع نقاشی های دیواری خانه ی حریری که پیرو سبک نگارگری دوره ی قاجاری است، این خانه را به زیباترین خانه ی تاریخی آذربایجان شرقی تبدیل کرده است. این خانه شامل دو بخش بیرونی و اندرونی است که ساختمان بیرونی آن دو طبقه دارد و شامل دو حیاط بیرونی و اندرونی و دو بلوک خانه است که هر دو رو به قبله ساخته شدند. طنبی ساختمان بیرونی خانه حریری تبریز (موزه مطبوعات) جلوه گاه هنر اصیل ایرانی و دارای نقاشی های بسیار زیبا و اصیل است که الهام گرفته از موضوعات اساطیری قدیم از جمله داستان یوسف و زلیخا از قرآن مجید و دیگر تواریخ و داستان هاست و سقفی سراپا نمونه قدرتمند و شگفت انگیزی از مینیاتور ایرانی را در خود جای داده است. بخش اندرونی این خانه نیز ضمن ارتباط به ساختمان بیرونی از طریق کوچه مدرسه پرورش نیز به خیابان تربیت راه دارد. در داخل ساختمان این بنا تعداد زیاد نقاشی های دیواری، تنوع طرح، نقش و رنگ و موضوعات جالب توجه عصر قاجار توجه هر بیننده ای را غرق در خود می کند. همچنین وجود سبک نگارگری دوره قاجار تبریز، خانه حریری را در میان خانه های تاریخی تبریز و حتی کشور دارای جایگاه ویژه کرده است.
خانه پروین اعتصامی
خانه پروین اعتصامی تبریز با معماری زیبایش، گردشگران را با دنیایی از ظرافت ها و جذابیت ها آشنا می کند که شاید نمونه اش را در هیچ جای این مرز و بوم نتوان یافت.
این خانه تاریخی که در سال 1385 به عنوان یکی از آثار ملی کشور ثبت شده است، امروزه به یکی از مقصدهای گردشگری جذاب دیار آذربایجان تبدیل شده است.
در این بازدید وقتی شما به سمت کوچه پروین اعتصامی خیابان عباسی بروید، تابلوی بزرگی از دور، گویی شما را به نظاره نشسته است. تابلویی که رویش نوشته شده است خانه پروین اعتصامی (1285-1320). اینجا مکانی است که پروین، زمان کودکی خود را در آنجا سپری کرده و قدمتش به اوایل دوره پهلوی اول باز می گردد.
این خانه زیبا و مجلل دو طبقه دارد که در محله ششگلان تبریز قرار دارد و حیاط بزرگ و باغچه های با صفایش، روزگاری، روزگاران پروین ادب ایران بود. این خانه دارای حیاطی وسیع و دلنواز در مساحتی به وسعت 900 متر است که شاید همین فضای دلگشا و رمانتیک باشد که طبع شعر و ذوق هنری اختر چرخ ادب (پروین اعتصامی) را به سر ذوق آورده است. ساختمان خانه پروین اعتصامی شهر تبریز، معماری آجری مانند دارد و مجسمه ای از پروین، در ابتدای پله ها، مخاطبان را به انتظار می کشد. گویی که در این میان شاعر به میهمانانش می گوید که داخل شوید تا با هم از پله ها بالا رفته و به داخل ساختمان برویم.
در طبقه نخست خانه، دو اتاق و یک سالن با دو وردی شرقی و غربی، منظر خلوت و دلنشینی را تشکیل می دهد که بر روی دیوارهای آن، اشعار و تصاویر از اختر چرخ ادب مشاهده می کنیم که نمونه اش را در قطعه شعری که به دست خط پروین برای سنگ مزارش انتخاب شده است را می توانید مشاهده کنید. در طبقه بالا این خانه نیز سه اتاق که یکی از آنها به آب انبار قدیمی راه دارد مشاهده می شود و یک تنور پخت نان که اتفاقاً در جریان مرمت خانه در چند سال اخیر از دل خاک بیرون آمده است توجه همگان را به سوی خود جلب می کند.
این خانه نیز به مانند بسیاری از خانه های قدیمی تبریز دارای زیر زمین بوده که در واقع برای شب نشینی های تابستانی از آن استفاده می شد و معمولاً هم از حوضی بزرگ هشت ضلعی، آبی در آنجا جریان داشته تا هوای محیط را مطبوع نماید. در حال حاضر خانه یک هزار و سیصد متری پروین اعتصامی، چند سالی است که محل عرضه و فروش آثار صنایع دستی و ادبی استان آذربایجان شرقی است و مخاطبان زیادی را به خود تجربه کرده است.
آنچه که اکنون توجه بسیاری از گردشگران تور تبریز را در بازدید از خانه پروین اعتصامی به خود جلب می کند، آجر کاری زیبا و شیک و ساده بنا است که امروزه در خانه های مدرن عصر مدرن، جایگاهی ندارند. پنجره های چوبی این خانه قدیمی تبریز، یادآور ارسی ها و پنجره های چوبی در خانه های قدیمی و تاریخی محله مقصودیه تبریز است که بازدید از ان را نیز به مخاطبان این خانه توصیه می کنیم. اگر این روزها راهی سفر به شهر اولین ها شدید، پیشنهاد می کنیم برای اقامت خود از هتل های پیشنهادی علاءالدین تراول همچون هتل گسترش تبریز و هتل بین المللی شهریار برای اقامت خود بهره مند گردید تا بهترین ها از آن شما شود.
خانه شهریار
خانه موزه استاد شهریار در محله مقصودیه که یکی از قدیمی ترین محله های تبریز است، قرار دارد. محله مقصودیه در خیابان ارتش جنوبی واقع شده است. خانه فعلی سومین منزلگاه استاد شهریار بود که در سال 1347 آن را خریداری کرده بود. وی بیست سال آخر زندگی اش را در این خانه سپری کرد و اشعار بسیاری را در این خانه سرود.
خانه استاد شهریار در سال های دهه 1330 ساخته شده بود و قدمت آن به دوره پهلوی دوم می رسد. زیربنای این خانه 250 متر مربع و مساحتش 241 متر است. این خانه در دوطبقه ساخته شده و دارای زیرزمین است. در سال 1367 پس از درگذشت استاد شهریار شهرداری تبریز خانه استاد شهریار را خریداری کرد و هم اکنون نیز اداره خانه را به عهده دارد. در سال 1386 خانه استاد شهریار به عنوان یکی از آثار ملی ثبت شد. خانواده استاد با همکاری و اهدای اشیا و وسایل استاد این خانه را به موزه استاد شهریار تبدیل کردند و از آن زمان تا به امروز این خانه به روی بازدیدکنندگان باز است. موزه خانه استاد شهریار در سال 1370 افتتاح گردید و در فراخوانی از مردم دعوت شد تا هر سند و مدرکی از استاد شهریار دارند، در اختیار موزه قرار دهند.
خانه استاد شهریار در ورودی درب بیرونی دارای حیاط کوچکی است که یک حوض، درختان و باغچه های گل و مجسمه استاد شهریار در آن قرار دارند. خانه دارای دو طبقه و یک زیرزمین است. در خانه استاد شهریار چهار اتاق وجود دارد که آثار استاد در آنها به نمایش گذاشته شده اند. از طریق چند پله به اتاق بالایی راهی وجود دارد که در اولین اتاق آن مبلمان، وسایل دکوری قدیمی، دکور دیواری و عکس های استا وجود دارند و ورود به آنها ممنوع است. اتاق دیگر آشپزخانه استاد است که یخچال و لوازم آشپزخانه استاد در آن وجود دارند و ورود به این اتاق آزاد است. در اتاق سوم دورتادور دیوارها عکس ها، یابودها و عکس های استاد نصب شده اند. آخرین اتاق مربوط به اتاق پذیرایی استاد است و لوازم منزل و پذیرایی و بستر و لباس های استاد وجود دارند. ورود به این اتاق نیز ممنوع است و بازدیدکنندگان از جلوی در آن را تماشا می کنند.
زیرزمین خانه استاد شهریار دیوارها و سقف آجری و سه اتاق دارد. در یکی از این اتاق ها عکس های استاد با بزرگان وجود دارند. اتاق دیگر به شکل استراحتگاهی است که برای مهمانانی که می. آیند در نظر گرفته شده است. حوضی شش ضلعی با چند تخت در این اتاق برای استراحت مهمانان وجود دارند. یک اتاق هم به عنوان بخش سمعی- بصری در نظر گرفته شده است.
بیش از 500 قطعه باارزش از اشیا و وسایل استاد شهریار شامل دستخط، یادبودها، کتاب، هدیه های داخلی و خارجی، لوازم زندگی استاد، عکس ها، اسناد قدیمی، وسیله های شخصی استاد مانند لباس ها، لوازم التحریر، بستر استراحت، رختخواب، اتاق پذیرایی منزل استاد، لوح های تقدیر، تندیس های وی و … در خانه استاد شهریار به نمایش گذاشته شده اند. همچنین، آثار خط نستعلیق و سه تار معروف استاد نیز در این خانه موزه به نمایش گذاشته شده است.
خانه امیرنظام گروسی
یک خانه باصفا و در عین حال قدیمی است که در بافت تاریخی شهر تبریز و در محله ششگلان این شهر قرار گرفته است. این خانه در گذشته محل سکونت افراد مهمی بوده است و تصمیمات بسیار مهمی در آن گرفته شده است؛ اما اکنون به یکی از خاص ترین جاذبه های گردشگری تبریز تبدیل شده است و داستان های زیادی از تاریخ این شهر در دوره های مختلف را بازگو می کند. این مکان در گذشته خانه امیرنظام گروسی نام داشت و اکنون به موزه قاجار تبریز شهرت پیدا کرده است.
موزه قاجار در دوران قاجاریه و در زمانی که ناصرالدین شاه بر ایران حکمرانی می کرد، در زمینی به مساحت 3000 متر مربع ساخته شده است. این خانه توسط امیرنظام گروسی ساخته شده است. تا زمانی که امیرنظام زنده بود، خودش در این خانه سکونت داشت و پس از مرگش نیز وارثانش این مکان را برای سکونت انتخاب کردند.
تا پیش از سال 1370، امکان بازدید از این خانه تاریخی برای مردم امکان پذیر نبود؛ تا اینکه در این سال، میراث فرهنگی این بنا را خریداری کرد. پس از خریداری خانه امیرنظام گروسی توسط میراث فرهنگی و بازسازی بنا در سال 1380، سرانجام امکان بازدید برای عموم مردم فراهم شد.
امیرنظام گروسی یکی از مهم ترین اشخاص در زمان سلطنت ناصرالدین شاه بوده است و جزو معدود دولت مردانی بوده که به فکر مشکلات مردم بوده است. این مرد از ابتدا رفع مشکلات مردم و کمک به قشر ضعیف جامعه را سرلوحه کار خود قرار داد و همین موضوع باعث شد که محبوبیت بالایی در بین مردمان آن زمان داشته باشد.
در همین راستا اقدامات بسیار زیادی انجام داده است که از جمله مهم ترین آن ها باید به نقش اساسی در نهضت تنباکو، آوردن دستگاه ضرب سکه به ایران و برنامه ریزی برای عبور در دوران قحطی اشاره کنیم. وجود چنین اشخاصی در زمانی که تمام سیاست مداران فاسد و نالایق بودند، کمک بسیار زیادی به وضعیت کشور و قشر ضعیف جامعه می کرد. امیرنظام گروسی سرانجام در سال های آخر عمرش به شهر کرمان تبعید شد و در سال 1317 جان به جان آفرین تسلیم کرد.
یکی از مهم ترین بخش ها در بازدید از خانه های تاریخی، توجه به معماری آن است. خانه قاجار در زمینی به مساحت 3000 متر مربع قرار گرفته است که از این مقدار، تقریباً 1500 متر آن مربوط به زیربنای سازه است. این خانه از دو بخش اندرونی و بیرونی تشکیل شده است و در قسمت های مختلف آن می توانید نشانه های بارز معماری اصیل ایرانی را مشاهده کنید. سبک معماری که امروزه دیگر در هیچ ساختمانی دیده نمی شود.
با وارد شدن به حیات عمارت، احتمالاً اولین چیزی که نظر شما را به خود جلب می کند، جوی آبی است که تا ساختمان امتداد پیدا کرده است. در حیات موزه قاجار یک جوی آب زیبا قرار گرفته است که اطراف آن را گل های زیبا احاطه کرده اند. همچنین باید بدانید که در میانه مسیر به یک حوض مستطیلی فوق العاده جذاب متصل می شود که زیبایی این محوطه را چندین برابر کرده است.
وجود باغچه های خاص که به وسیله گل ها و چمن ها تزیین شده اند نیز از دیگر فاکتورهایی است که زیبایی حیاط خانه قاجار را چندین برابر کرده اند. مجسمه امیرنظام گروسی و نیمکت های چوبی زیبا را نیز به فاکتورهای زیبایی این مجموعه اضافه کرد.
در انتهای حیاط، عمارت اصلی قرار گرفته است که با طراحی خاص خود جلب توجه می کند. در طراحی این عمارت از 16 ستون سفید رنگ استفاده شده است که جذابیت بالایی دارند. استفاده از پنجره های زیبا، هنر گچ بری، پنجره های ارسی با شیشه های رنگی و آینه کاری در قسمت های مختلف عمارت، زیبایی این بنا را چندین برابر کرده است.
چهار پلکان در جلوی این عمارت قرار دارد که با استفاده از آن ها می توان خود را به طبقه اول این مجموعه رساند. در این طبقه 9 اتاق کوچک و بزرگ با طراحی و دکوراسیون متفاوت وجود دارد که هر کدام چهره جدیدی از موزه قاجار را به شما نشان می دهند. چندین تالار بزرگ نیز در کنار این 9 اتاق وجود دارد. همه این اتاق ها و تالارها، با هنر گچ بری و آینه کاری زیبایی وصف ناپذیری را بدست آورده اند.
موزه قاجار بخش های متفاوتی دارد و هر بخش تالار مخصوص خود را دارد. به عنوان مثال در تالار موسیقی می توانید آلات مجموعه بی نظیری از آلات موسیقی را مشاهده کنید و در تالار سکه نیز می توانید مجموعه با ارزشی از سکه های دوران مختلف را مشاهده کنید. اما جذاب ترین تالار این مجموعه، جایی است که می توان تصاویر گرفته شده با اولین دوربینی که وارد ایران شده است را مشاهده کرد.
موزه قاجار تنها در طبقه اول این عمارت نیست و زیرزمین این خانه را نیز به خود اختصاص داده است. این قسمت که یکی از زیباترین بخش های خانه قاجار است، تالارهایی مانند تالار اسلحه و سنگ را در خود جای داده است. در زیرزمین این مجموعه همچنین می توانید مجسمه افراد سرشناس قاجار را مشاهده کنید از جمله برجسته ترین آن ها باید به امیرکبیر، امیرنظام گروسی، امیرنظام زنگنه و قایم مقام فراهانی اشاره کرد.
خانه های تاریخی تبریز؛ کانون تاریخ و فرهنگ کهن – خبرگزاری گزارشگر آی تی | اخبار ایران و جهان
آیا شما به دنبال کسب اطلاعات بیشتر در مورد "خانه های تاریخی تبریز؛ کانون تاریخ و فرهنگ کهن – خبرگزاری گزارشگر آی تی | اخبار ایران و جهان" هستید؟ با کلیک بر روی عمومی، ممکن است در این موضوع، مطالب مرتبط دیگری هم وجود داشته باشد. برای کشف آن ها، به دنبال دسته بندی های مرتبط بگردید. همچنین، ممکن است در این دسته بندی، سریال ها، فیلم ها، کتاب ها و مقالات مفیدی نیز برای شما قرار داشته باشند. بنابراین، همین حالا برای کشف دنیای جذاب و گسترده ی محتواهای مرتبط با "خانه های تاریخی تبریز؛ کانون تاریخ و فرهنگ کهن – خبرگزاری گزارشگر آی تی | اخبار ایران و جهان"، کلیک کنید.