خلاصه کتاب جغله ( نویسنده علی رفیعی وردنجانی )

کتاب «جغله» اثر علی رفیعی وردنجانی، خواننده را به سفری درونی به دنیای پیچیده خیال پردازی و واقعیت می برد و ماهیت مرزهای نامرئی بین این دو را واکاوی می کند. این اثر با تمرکز بر شخصیت اصلی، کوروش فرهادی، روایتگر چگونگی شکل گیری توهمات و تاثیر عمیق آن ها بر زندگی انسان است، به گونه ای که خواننده را به تأمل درباره درک خود از حقیقت و دروغ وادار می سازد.

اثر «جغله» نوشته علی رفیعی وردنجانی، گامی جسورانه در ادبیات داستانی معاصر فارسی است که با رویکردی روانشناختی و فلسفی، به کندوکاو در اعماق ذهن انسان می پردازد. این کتاب که در سال ۱۳۹۹ توسط نشر روزگار منتشر شده، نه تنها یک داستان، بلکه مطالعه ای عمیق بر پدیده های خیال، توهم، سرخوردگی و جست وجوی حقیقت در مواجهه با دروغ های ذاتی بشر است. نویسنده با زبانی شیوا و سبکی متفاوت، مخاطب را درگیر پرسش هایی اساسی درباره وجود و ماهیت واقعیت می کند و تجربه خوانشی بی نظیر را رقم می زند.

نگاهی کوتاه به نویسنده: علی رفیعی وردنجانی

علی رفیعی وردنجانی، نویسنده ای است که با نگاهی نوین و ساختارشکنانه به ادبیات داستانی فارسی قدم گذاشته است. او با قلمی دقیق و ژرف، لایه های پنهان ذهن و روان انسان را می کاود و آثاری خلق می کند که فراتر از یک روایت ساده، به تحلیل پیچیدگی های انسانی می پردازند. «جغله» یکی از برجسته ترین آثار وردنجانی است که جایگاه وی را به عنوان نویسنده ای با سبک خاص و تفکری عمیق تثبیت کرده است.

آثار رفیعی وردنجانی اغلب با درگیری شخصیت ها با چالش های درونی، تردیدهای فلسفی و مرزهای مبهم واقعیت و خیال شناخته می شوند. او از جمله نویسندگانی است که ریسک می کند و به سراغ موضوعاتی می رود که شاید پرداختن به آن ها دشوار باشد، اما در نهایت با مهارتی مثال زدنی، خواننده را به تأمل وا می دارد. «جغله» نیز با همین رویکرد، اثری است که خواننده را تنها به دنبال کردن داستان دعوت نمی کند، بلکه او را به همفکری و تجزیه و تحلیل دعوت می کند و از این رو، جایگاه ویژه ای در کارنامه ادبی نویسنده و ادبیات معاصر ایران دارد.

خلاصه داستان: پرسه در خیال کوروش فرهادی

«جغله» داستانی است از زندگی کوروش فرهادی، مردی جوان و سرخورده که واقعیت زندگی اش در هم تنیده با تاروپود خیال پردازی ها و توهمات اوست. داستان با معرفی کوروش در محیطی آغاز می شود که گویی مرز میان آنچه هست و آنچه او می پندارد، به کلی محو شده است. کوروش، قهرمان داستان، شخصیتی است که به دلیل شکست های متعدد در دوران جوانی و زخم های عمیق کودکی، به دنیای ذهنی خود پناه برده است. این پناهگاه، به تدریج تبدیل به زندانی از توهمات می شود که او را از دنیای واقعی و تعاملات انسانی دور می کند.

شیوه روایت سوم شخص در این کتاب، به خواننده اجازه می دهد تا با فاصله ای عینی، شاهد پرسه زدن کوروش در دنیای درونی خود باشد. نویسنده به جای شرح مستقیم وقایع، با بازی با واژه ها و خلق فضایی مبهم، خواننده را به درک غیرمستقیم از تجربیات کوروش دعوت می کند. گره افکنی های داستان نه در اتفاقات بیرونی، بلکه در تناقضات درونی کوروش و تعامل پیچیده اش با اطرافیان رقم می خورد. شخصیت های فرعی داستان، بیشتر نقش کاتالیزور را برای اوهام کوروش ایفا می کنند تا شخصیت های مستقل با مسیر داستانی خود.

داستان «جغله» به تدریج به نقطه ای می رسد که دیگر تشخیص واقعیت از توهم برای کوروش ناممکن می شود. او آدم های اطرافش را نه آن طور که هستند، بلکه آن طور که تخیل می کند، می شناسد. این خودفریبی، ناشی از نیاز او به فرار از تلخی های واقعیت و تلاش برای ساختن جهانی مطابق میل خودش است. پایان داستان، نه یک گره گشایی قطعی، بلکه پایانی باز و تأمل برانگیز است که خواننده را با پرسش های بی شماری رها می کند؛ پرسش هایی درباره ماهیت حقیقت، قدرت تخیل و مسئولیت انسان در برابر دروغ هایی که به خود و دیگران می گوید. این شیوه پایان بندی، با هدف ترغیب مخاطب به ادامه تفکر و تحلیل پیرامون مضامین کتاب، بسیار هوشمندانه به کار گرفته شده است.

اگر همه انسان ها دروغ گو بودند دیگر کسی دروغ گو نبود و یا اگر همه حقیقت را می دانستند دیگر انگیزه ای برای ادامه زندگی وجود نداشت. به همین دلیل است که انسان ها به طور غریزی موجوداتی دروغ گو هستند که با دروغ گویی به خود و اثبات آن به دیگران حقیقت را کشف می کنند هرچند تاوان سنگینی داشته باشد.

تحلیل شخصیت ها: ابعاد روانی و فلسفی

«جغله» اثری غنی در زمینه تحلیل شخصیت است که در آن، علی رفیعی وردنجانی با ظرافتی خاص، به واکاوی ابعاد روانی و فلسفی قهرمان داستانش می پردازد. کوروش فرهادی، شخصیت محوری این رمان، نه صرفاً یک تیپ، بلکه آینه ای است که پیچیدگی های ذهنی و عاطفی انسان مدرن را بازتاب می دهد.

کوروش فرهادی: در دام خیال و توهم

کوروش فرهادی، مردی جوان با ویژگی های بارزی چون خیال پردازی افراطی، توهمات مداوم، سرخوردگی عمیق و کناره گیری از واقعیت است. او نه به دلیل ضعف، بلکه به علت تجربه های تلخ و عدم توانایی در مواجهه با جهان بیرونی، به دنیای ذهنی خود پناه می برد. ریشه یابی این ویژگی ها در شخصیت کوروش، به خاطرات مبهم کودکی و شکست های پی درپی او در دوران جوانی بازمی گردد. این خاطرات و ناکامی ها، به طرزی نامحسوس، او را به موجودی تبدیل کرده اند که تنها راه تعامل با دنیا را، تحریف آن در ذهن خویش می یابد.

روابط کوروش با محیط و افراد اطرافش، تحت الشعاع دنیای درونی و خیالی اوست. او قادر به درک عینی و واقعی اطرافیان نیست و آن ها را از فیلتر اوهام خود می بیند. این نگاه تحریف شده، منجر به سوءتفاهم ها، انزوا و تشدید سرخوردگی هایش می شود. در واقع، دنیای درونی کوروش نه تنها بر تعاملات او با دیگران تأثیر می گذارد، بلکه بازخوردهای منفی از این تعاملات نیز، اوهام او را تقویت می کند و به چرخه ای باطل دامن می زند.

یکی از نکات قابل تأمل در تحلیل شخصیت کوروش، مسئله تغییر و تحول اوست. آیا کوروش در طول داستان دچار دگرگونی می شود؟ پاسخ به این پرسش، پیچیده و چندوجهی است. به نظر می رسد که او در مسیری از تشدید اوهام و تعمیق انزوای خود قرار می گیرد، اما همین مسیر، او را به نوعی خودشناسی از طریق دروغ و توهم می رساند. این کشف حقیقت از طریق دروغ که نویسنده به آن اشاره می کند، دگرگونی ای نیست که به بازگشت به واقعیت منجر شود، بلکه نوعی درک عمیق تر از پدیده های درونی است که در نهایت، او را با جهان خودساخته اش سازگارتر می کند.

شخصیت های فرعی: کاتالیزورهای اوهام

شخصیت های فرعی در «جغله»، کمتر به عنوان موجودیت های مستقل و با داستان های خاص خود ظاهر می شوند. آن ها بیشتر نقش آینه هایی را ایفا می کنند که اوهام و توهمات کوروش را بازتاب می دهند یا به نوعی، خوراک لازم برای خیال پردازی های او را فراهم می آورند. تعامل کوروش با این افراد، بیش از آنکه یک ارتباط دوسویه باشد، تجربه ای یک طرفه از دنیای ذهنی اوست. این رویکرد نویسنده، به تمرکز هرچه بیشتر بر شخصیت اصلی و پیچیدگی های روان او کمک می کند و فضای داستان را بیشتر به یک مونولوگ درونی شبیه می سازد تا دیالوگی بیرونی.

مضامین و پیام ها: لایه های پنهان جغله

کتاب «جغله» فراتر از یک روایت صرف، کاوشی عمیق در لایه های پنهان وجود انسان و جامعه است. علی رفیعی وردنجانی با طرح مضامین پیچیده، خواننده را به تأمل درباره مسائل بنیادی هستی شناختی و روانشناختی دعوت می کند.

خیال پردازی و واقعیت: مرزهای مبهم

یکی از اصلی ترین مضامین «جغله»، تقابل و در هم تنیدگی خیال پردازی و واقعیت است. نویسنده با به تصویر کشیدن جهانی که در آن مرزهای این دو مفهوم به شدت سیال و مبهم است، این پرسش را مطرح می کند که واقعیت چیست و چه کسی آن را تعریف می کند. برای کوروش فرهادی، شخصیت اصلی داستان، خیال تنها یک فرار نیست؛ بلکه به خودی خود تبدیل به یک واقعیت جایگزین شده که او از طریق آن جهان را درک و با آن تعامل می کند. این در هم آمیختگی، نه تنها چالش هایی را برای کوروش ایجاد می کند، بلکه خواننده را نیز به شک و تردید در آنچه که به عنوان واقعیت می شناسد، وامی دارد.

توهم و حقیقت: کشف از طریق دروغ

مفهوم توهم و چگونگی کشف حقیقت از طریق آن، بخش جدایی ناپذیری از روایت «جغله» است. نویسنده به ماهیت دروغ گویی ذاتی انسان می پردازد و نشان می دهد که چگونه انسان ها، گاه ناخودآگاه و گاه آگاهانه، با دروغ گویی به خود و دیگران، به لایه های عمیق تری از حقیقت دست می یابند. این دیدگاه، چالش برانگیز است و خواننده را به بازنگری در ارزش های اخلاقی و معرفتی خود دعوت می کند. کوروش فرهادی با ساختن واقعیت های کاذب برای خود، در نهایت به درکی می رسد که شاید در مواجهه مستقیم با حقیقت، هرگز آن را تجربه نمی کرد. این پارادوکس، یکی از ظرافت های فلسفی داستان است.

سرخوردگی و انزوا: پیامدهای زخم های روحی

«جغله» به وضوح به علل و پیامدهای سرخوردگی و انزوا در زندگی شخصیت اصلی می پردازد. شکست های متوالی در جوانی و زخم های روحی ناشی از خاطرات کودکی، کوروش را به سمت یک زندگی منزوی سوق داده است. این انزوا، نه تنها او را از اجتماع دور می کند، بلکه او را در دایره ای بسته از خیال پردازی ها و توهمات محبوس می سازد. نویسنده با تصویرگری دقیق این حالات روحی، اهمیت توجه به سلامت روان و تأثیر تجربه های گذشته بر شکل گیری شخصیت فرد را گوشزد می کند.

هستی شناسی و فلسفه وجودی: نگاهی متفاوت به زندگی

داستان «جغله» با رویکردی هستی شناسانه، به زندگی، رنج ها و لذت های انسانی از دیدگاهی متفاوت می نگرد. پرسش هایی درباره معنای وجود، هدف زندگی و جایگاه انسان در جهان، به طور غیرمستقیم در لایه های مختلف داستان مطرح می شود. کوروش با پناه بردن به دنیای خیال، در واقع به دنبال یافتن معنایی برای هستی خود است؛ معنایی که در واقعیت برایش ملموس نیست. این جست وجو، اگرچه به طرزی غیرمعمول و در فضایی توهم آلود صورت می گیرد، اما در نهایت خواننده را به تأمل درباره چالش های وجودی خود وا می دارد.

لذت و کاهلی: رابطه پیچیده جسم و روان

یکی دیگر از مضامین قابل توجه در «جغله»، رابطه میان لذت های جسمانی و پیامدهای روانی آن هاست. کتاب نشان می دهد که چگونه لذت طلبی افراطی، به جای آرامش و شادی، می تواند به کاهلی، افسردگی و انزوا منجر شود. کوروش فرهادی با غرق شدن در لذت های لحظه ای، به دنبال فرار از واقعیت است، اما این فرار، او را به دام عواقب ناخواسته روحی می اندازد. این بخش از داستان، هشداری است درباره افراط و تفریط در هر زمینه ای و تأکید بر تعادل بین نیازهای جسمی و روحی انسان.

سبک نگارش و زبان: شیوه ی روایت علی رفیعی وردنجانی

علی رفیعی وردنجانی در «جغله»، از سبکی منحصر به فرد و زبانی خاص بهره می گیرد که این اثر را از سایر رمان های معاصر متمایز می کند. این سبک نگارش، نه تنها حامل پیام های داستان است، بلکه به خودی خود، بخش مهمی از تجربه خوانش را تشکیل می دهد.

راوی سوم شخص و تأثیر آن

انتخاب راوی سوم شخص برای روایت داستان «جغله»، از هوشمندی نویسنده حکایت دارد. این شیوه روایت، به نویسنده امکان می دهد تا با حفظ فاصله ای مناسب، به دنیای درونی و پیچیده کوروش فرهادی نفوذ کند، بدون آنکه خواننده را در اوهام شخصیت اصلی غرق سازد. راوی، نه قضاوت می کند و نه کاملاً بی طرف است؛ بلکه با لحنی گاه طنزآمیز و گاه فلسفی، خواننده را به تأمل درباره آنچه بر کوروش می گذرد، دعوت می کند. این زاویه دید، به انتقال حس سرگردانی و ابهام در داستان کمک شایانی می کند و خواننده را در وضعیت مشابهی با کوروش قرار می دهد که باید بین واقعیت و خیال دست وپا بزند.

لحن طنزآمیز و فلسفی

لحن داستان در «جغله»، ترکیبی از طنز، غیرقابل پیش بینی بودن و عمق فلسفی است. طنز نویسنده، تلخ و گزنده است؛ طنزی که نه برای خنداندن، بلکه برای به چالش کشیدن افکار و باورهای خواننده به کار گرفته می شود. جملات و موقعیت هایی در داستان وجود دارند که در ظاهر ساده به نظر می رسند، اما در پس آن ها، لایه های عمیقی از فلسفه هستی و روانشناسی نهفته است. این لحن، به داستان بعدی چندگانه می بخشد و آن را از یک روایت خطی و ساده دور می کند. غیرقابل پیش بینی بودن روایت نیز، خواننده را در حالتی از تعلیق و کنجکاوی نگه می دارد و هر لحظه انتظار اتفاقی غیرمنتظره را در او برمی انگیزد.

واژه پردازی و جمله بندی خاص

یکی از برجسته ترین ویژگی های سبک نگارش علی رفیعی وردنجانی، واژه پردازی هوشمندانه و استفاده از جمله بندی های خاص است. او با انتخاب دقیق کلمات و چینش آن ها در کنار یکدیگر، فضایی مه آلود و وهم آلود خلق می کند. این شیوه روایت، به داستانی غیرخطی و جذاب منجر می شود که خواننده را مجبور می کند تا با دقت بیشتری کلمات را دنبال کند و به معانی پنهان آن ها پی ببرد. نویسنده از تکرارها، تضادها و کنایه ها به شکل ماهرانه ای بهره می برد تا حس سرگردانی و ابهام درونی کوروش را به خواننده منتقل کند. این بازی با زبان، «جغله» را به اثری هنری و درگیرکننده تبدیل کرده است.

فضاسازی ذهنی و وهم آلود

فضاسازی در «جغله» بیش از آنکه بر توصیف محیط های فیزیکی تکیه کند، بر ایجاد یک اتمسفر ذهنی و وهم آلود متمرکز است. نویسنده با تمرکز بر افکار، احساسات و توهمات کوروش، جهانی را خلق می کند که در آن، مرزهای عینی و ذهنی به هم می ریزند. این فضاسازی، به خواننده اجازه می دهد تا به عمق ذهن شخصیت اصلی نفوذ کند و جهان را از دید او تجربه کند. نتیجه، داستانی است که در آن واقعیت بیرونی اهمیت کمتری دارد و جهان درونی کوروش، به اصلی ترین صحنه وقایع تبدیل می شود. این تکنیک، به تعمیق مضامین روانشناختی و فلسفی داستان کمک شایانی می کند.

بخش های منتخب و نقل قول های کلیدی

برای درک بهتر جوهر داستان و سبک نگارش علی رفیعی وردنجانی در کتاب «جغله»، نگاهی به بخش های منتخب و نقل قول های کلیدی این اثر ضروری است. این بخش ها، نه تنها به شیوه روایت و واژه پردازی نویسنده اشاره دارند، بلکه لایه های عمیق فکری و فلسفی داستان را نیز آشکار می سازند.

کوروش فرهادی سعی در کشف این حقیقت با استفاده از ابزار انسانی خود است. در واقع او به اندام خود لذت می بخشد تا نورون های عصبی به او توان کشف و شهود عطا کنند اما غافل از آنکه این لذت می تواند به صورت پیوسته تبدیل به کاهلی و افسردگی شود. به عنوان مثال با وجود آنکه از پیش می دانست چرا مسعود به خود و دیگران درغ می گوید اما هرگز این دروغ را با حقیقت پاسخ نداد، نه که حقیقت را می دانست و نمی گفت، بلکه برای کشف آن با دروغی بزرگ تر به او کمک می کرد تا حقیقت شکلِ دیگری پیدا کند.

این نقل قول، به وضوح نشان دهنده رویکرد منحصر به فرد کوروش به کشف حقیقت است. او نه به دنبال درک مستقیم و عینی واقعیت است، بلکه از دروغ و توهم به عنوان ابزاری برای رسیدن به لایه های پنهان تر هستی استفاده می کند. ارتباط لذت جویی جسمانی با توان کشف و شهود، و در نهایت تبدیل این لذت به کاهلی و افسردگی، عمق روانشناختی و فلسفی داستان را هویدا می سازد. این بخش همچنین تأکید می کند که حقیقت، گاهی اوقات نه در تصدیق صریح، بلکه در بازی های ذهنی و برداشت های شخصی شکل می گیرد.

مثالی دیگر از دیالوگ های کتاب که گویای فضای ذهنی شخصیت ها و لحن طنزآمیز/فلسفی نویسنده است:

– دیدی گفتم بهزاد، اون همیشه به ریش ما می خنده.
– نه این طور نیست یه چیزی تو داستانش بود که من و تکون داد.
– آره از لبخند ملیحی که روی صورتشِ معلومه.
– من نمی خواستم چیزی بگم شما مجبورم کردید.
– تو هیچ وقت نمی خوای چیزی بگی. حتی وقتی هم می گی درواقع هیچی نمی گی.

این قطعه کوتاه از مکالمه، نمایانگر سوءتفاهم ها و عدم درک متقابل میان شخصیت هاست که خود ناشی از فاصله گرفتن هر فرد از واقعیت مشترک و پناه بردن به برداشت های شخصی است. جملات پایانی که به عدم میل به بیان و بی معنایی کلام اشاره دارد، عمق سرخوردگی و انزوای شخصیت ها را به تصویر می کشد و به سبک خاص نویسنده در خلق دیالوگ های پرمعنا، حتی در کوتاه ترین شکل آن، اشاره دارد.

نتیجه گیری و کلام پایانی

«جغله» اثر علی رفیعی وردنجانی، بی شک یکی از آثار قابل تأمل در ادبیات داستانی معاصر ایران است. این کتاب با رویکردی متفاوت به مضامین روانشناختی و فلسفی، خواننده را به چالش می کشد تا نگاهی دوباره به مفاهیم بنیادین زندگی، حقیقت، دروغ و مرزهای نامرئی میان خیال و واقعیت داشته باشد.

نقاط قوت اصلی کتاب:

• عمق شخصیت پردازی کوروش فرهادی و واکاوی دقیق ابعاد روانشناختی او.
• طرح مضامین پیچیده ای چون تقابل خیال و واقعیت، کشف حقیقت از طریق توهم، و پیامدهای سرخوردگی و انزوا.
• سبک نگارش منحصر به فرد، لحن طنزآمیز-فلسفی و واژه پردازی ماهرانه نویسنده که داستانی غیرخطی و جذاب را خلق می کند.
• فضاسازی ذهنی و وهم آلود که خواننده را به عمق دنیای درونی شخصیت اصلی می برد.

خواندن کتاب «جغله» را به ویژه به این گروه از مخاطبان پیشنهاد می کنیم:

• علاقه مندان به ادبیات داستانی معاصر فارسی: کسانی که به دنبال آثاری با سبک متفاوت و مضامین عمیق هستند.
• دانشجویان و پژوهشگران ادبیات و روانشناسی: برای تحلیل عمیق شخصیت ها، مضامین فلسفی و روانشناختی، و شیوه های نوین روایت.
• کسانی که به داستان هایی با محوریت خیال پردازی، توهم، روانشناسی وجودی و فلسفه هستی علاقه مندند: این کتاب نگاهی نو به این پدیده ها ارائه می دهد.
• خوانندگانی که کتاب های تأمل برانگیز و چالش برانگیز را ترجیح می دهند: «جغله» اثری نیست که به سادگی از آن بگذرید و تا مدت ها پس از اتمام آن، ذهنتان را درگیر خواهد کرد.

«جغله» در کارنامه علی رفیعی وردنجانی، نه تنها یک داستان، بلکه یک بیانیه هنری است که توانایی ادبی نویسنده را در پرداختن به پیچیدگی های انسانی به نمایش می گذارد. این اثر جایگاه خود را به عنوان صدایی تازه و متمایز در میان کتاب های روانشناختی و فلسفی در ادبیات فارسی تثبیت می کند و به مخاطب فرصت می دهد تا در خلال مطالعه ای عمیق، به خودشناسی و تأمل بیشتری دست یابد.

برای تجربه کامل جهان بینی علی رفیعی وردنجانی و درک عمیق تر از شخصیت کوروش فرهادی، مطالعه نسخه کامل کتاب «جغله» توصیه می شود. این اثر نه تنها دیدگاه های شما را به چالش می کشد، بلکه لذت خوانشی عمیق و پربار را برایتان به ارمغان می آورد. پس از مطالعه، دیدگاه های خود را با دیگران به اشتراک بگذارید تا گفت وگویی سازنده پیرامون این اثر ارزشمند شکل گیرد.

سوالات متداول

کتاب جغله اثر چه کسی است؟

کتاب «جغله» اثری است از نویسنده معاصر ایرانی، علی رفیعی وردنجانی، که در سال ۱۳۹۹ توسط نشر روزگار منتشر شده است.

مضمون اصلی کتاب جغله چیست؟

مضمون اصلی کتاب «جغله» بر تقابل و درهم تنیدگی خیال پردازی و واقعیت، توهم، سرخوردگی، و جست وجوی حقیقت از طریق دروغ گویی ذاتی انسان متمرکز است. این اثر به کاوش در ابعاد روانشناختی و فلسفی ذهن شخصیت اصلی می پردازد.

شخصیت اصلی کتاب جغله چه نام دارد و چه ویژگی هایی دارد؟

شخصیت اصلی کتاب «جغله» کوروش فرهادی نام دارد. او مردی جوان، سرخورده، متوهم و خیال پرداز است که به دلیل ناکامی ها و خاطرات تلخ گذشته، به دنیای ذهنی خود پناه برده و مرز میان واقعیت و اوهام را گم کرده است.

چرا کتاب جغله برای مطالعه توصیه می شود؟

کتاب «جغله» به دلیل عمق شخصیت پردازی، طرح مضامین پیچیده فلسفی و روانشناختی، سبک نگارش منحصر به فرد، لحن طنزآمیز-فلسفی و فضاسازی ذهنی و وهم آلود، برای علاقه مندان به ادبیات داستانی تأمل برانگیز و چالش برانگیز بسیار توصیه می شود.

آیا کتاب جغله دارای اسپویلر در خلاصه هایش هست؟

در این مقاله سعی شده است تا با حفظ نکات کلیدی داستان، از افشای جزئیات حیاتی و پایان بندی کامل داستان خودداری شود تا لذت خوانش برای مخاطب اصلی حفظ گردد.

نشر روزگار کدام کتاب علی رفیعی وردنجانی را منتشر کرده است؟

کتاب «جغله» اثر علی رفیعی وردنجانی توسط نشر روزگار در سال ۱۳۹۹ منتشر شده است.

آیا کتاب جغله نقد اجتماعی دارد؟

اگرچه نقد اجتماعی به طور مستقیم و صریح در داستان غالب نیست، اما از طریق تصویرسازی سرخوردگی و انزوای شخصیت اصلی، می توان لایه هایی از نقد بر شرایط و فشارهای جامعه معاصر را که به پناه بردن افراد به دنیای درونی خود منجر می شود، استنباط کرد.