ایا عروس از مادرشوهر ارث میبرد

خیر، در حالت عادی و مستقیم، عروس به طور مستقیم از مادرشوهر خود ارث نمی برد. رابطه میان عروس و مادرشوهر یک رابطه سببی است و به تنهایی حق ارث را ایجاد نمی کند. با این حال، استثنائات و شرایط خاصی وجود دارد که تحت آن ها عروس می تواند به طور غیرمستقیم یا از طریق راه های قانونی دیگر از اموال مادرشوهر بهره مند شود.

موضوع ارث در قوانین مدنی ایران، به دلیل ارتباط عمیق با ساختار خانواده و حقوق مالی افراد، همواره از اهمیت ویژه ای برخوردار بوده است. یکی از ابهامات حقوقی رایج که بسیاری از افراد در روابط خانوادگی با آن مواجه می شوند، این است که آیا عروس می تواند از اموال مادرشوهر خود ارث ببرد یا خیر. این پرسش که ریشه در پیچیدگی های روابط خویشاوندی و قوانین ارث دارد، نیازمند تبیین دقیق و مستند به اصول حقوقی است. در بسیاری از موارد، تصورات نادرست یا برداشت های غیرحقوقی می تواند منجر به سوءتفاهم ها و حتی اختلافات خانوادگی شود. شناخت دقیق مبانی قانونی و راهکارهای موجود برای انتقال اموال، نه تنها به روشن شدن ابهامات کمک می کند، بلکه راه را برای برنامه ریزی های مالی صحیح و حفظ حقوق ذینفعان هموار می سازد.

مبانی حقوقی ارث در ایران: تفاوت نسب و سبب در قانون ارث

قانون مدنی ایران، ارث را بر پایه دو نوع رابطه اصلی تعریف می کند: رابطه نسبی و رابطه سببی. درک این تمایز برای فهم جایگاه قانونی عروس در موضوع ارث از مادرشوهر بسیار حیاتی است. این دو نوع رابطه، پایه های اصلی برای تعیین وارثین و سهم الارث آن ها را تشکیل می دهند و هر کدام قواعد خاص خود را دارند.

۱.۱. تعریف رابطه نسبی و اهمیت آن در ارث

رابطه نسبی به معنای خویشاوندی خونی است که از تولد و نسب مشترک ناشی می شود. این رابطه می تواند در سه طبقه و چندین درجه تقسیم بندی شود و مبنای اصلی وراثی در قانون مدنی ایران است. طبقات ارث نسبی شامل موارد زیر هستند:

• طبقه اول: پدر، مادر، اولاد و اولاد اولاد.
• طبقه دوم: اجداد (پدربزرگ و مادربزرگ)، خواهر، برادر و اولاد آن ها.
• طبقه سوم: عموها، عمه ها، دایی ها، خاله ها و اولاد آن ها.

در این دسته بندی، تا زمانی که حتی یک نفر از طبقه اول زنده باشد، نوبت به طبقه دوم نمی رسد و همین طور تا طبقه سوم. اهمیت رابطه نسبی در ارث آنقدر زیاد است که عموماً فقط افرادی که با متوفی رابطه نسبی دارند، مستقیماً از او ارث می برند.

۱.۲. تعریف رابطه سببی و محدودیت های آن در ارث

رابطه سببی، خویشاوندی ناشی از ازدواج است و محدود به رابطه زوجیت (همسر) می شود. در قانون ایران، تنها زوج و زوجه (زن و شوهر) به دلیل رابطه سببی ازدواج، از یکدیگر ارث می برند. این رابطه، برخلاف رابطه نسبی، شامل خویشاوندان همسر نمی شود. به عبارت دیگر، داماد از پدرزن یا مادرزن ارث نمی برد، و عروس نیز از پدرشوهر یا مادرشوهر ارث نمی برد.

محدودیت اصلی رابطه سببی در ارث آن است که دایره وارثین را تنها به زوجین منحصر می کند و به سایر افراد مرتبط از طریق ازدواج (مانند خویشاوندان همسر) تسری نمی دهد. این اصل، تمایز کلیدی بین مفهوم وراثت بر اساس خون و وراثت بر اساس عقد نکاح را مشخص می کند.

۱.۳. جایگاه عروس در این تقسیم بندی

با توجه به تعاریف فوق، رابطه میان عروس و مادرشوهر یک رابطه سببی است که از ازدواج عروس با پسر مادرشوهر ناشی می شود. این رابطه سببی از نوع زوجیت نیست، بلکه از خویشاوندی ناشی از ازدواج به شمار می رود. به همین دلیل، طبق قوانین ارث مدنی ایران، عروس به طور مستقیم و مستقل از مادرشوهر خود ارث نمی برد. او در هیچ یک از طبقات و درجات وراث نسبی مادرشوهر جای نمی گیرد و رابطه سببی او با مادرشوهر نیز مستقیماً حق ارثی برایش ایجاد نمی کند. این اصل حقوقی، نقطه آغازین در پاسخ به پرسش اصلی مقاله است و سایر سناریوها بر پایه همین عدم وراثت مستقیم بنا می شوند.

پاسخ صریح و قطعی: آیا عروس به طور مستقیم از مادرشوهر ارث می برد؟

۲.۱. پاسخ قانونی

بر اساس آنچه در مبانی حقوقی ارث در ایران و تفاوت میان روابط نسبی و سببی تبیین شد، پاسخ به این پرسش خیر است. عروس طبق صراحت قانون مدنی جمهوری اسلامی ایران، به هیچ وجه به طور مستقیم از مادرشوهر خود ارث نمی برد. این عدم وراثت مستقیم، یک اصل قانونی و بدون استثنا در نظام حقوقی ایران محسوب می شود.

۲.۲. دلیل عدم وراثت مستقیم

دلیل اصلی و عدم وراثت مستقیم عروس از مادرشوهر، به عدم وجود رابطه زوجیت مستقیم بین این دو فرد بازمی گردد. رابطه سببی که قانون ارث برای آن حقی قائل است، تنها محدود به رابطه زناشویی مستقیم میان زوجین است. از آنجایی که عروس و مادرشوهر رابطه زوجیت با یکدیگر ندارند و عروس در هیچ یک از طبقات و درجات وارثین نسبی مادرشوهر (مانند فرزند، نوه، پدر، مادر، خواهر، برادر و غیره) قرار نمی گیرد، حق ارثی نیز برای او به طور مستقیم وجود نخواهد داشت. این حکم، یک قاعده صریح و بدون ابهام در قوانین ارث ایران است.

راه های غیرمستقیم بهره مندی عروس از اموال مادرشوهر (استثنائات و شرایط خاص)

اگرچه عروس به طور مستقیم از مادرشوهر ارث نمی برد، اما راه های قانونی و شرایط خاصی وجود دارد که به موجب آن ها عروس می تواند به طور غیرمستقیم یا از طریق سازوکارهای حقوقی دیگر از اموال مادرشوهر بهره مند شود. این مسیرها نشان دهنده انعطاف پذیری سیستم حقوقی برای تحقق مقاصد افراد در چهارچوب قانون است.

۳.۱. ارث از طریق همسر (پسر مادرشوهر)

مهم ترین و شایع ترین راهی که عروس می تواند از اموال مادرشوهر بهره مند شود، از طریق همسر خود (پسر مادرشوهر) است. این سناریو به ترتیب فوت افراد بستگی دارد:

• سناریو: فوت مادرشوهر قبل از پسرش (شوهر عروس).
• توضیح: در این حالت، پس از فوت مادرشوهر، اموال او بر اساس طبقات و درجات ارث به وراث نسبی و سببی او (از جمله همسر و فرزندانش) منتقل می شود. بنابراین، پسر مادرشوهر (که همسر عروس است) به عنوان یکی از وراث نسبی، سهم الارث خود را از مادرش دریافت می کند و این اموال وارد دارایی های او می شوند.
• ادامه سناریو: پس از اینکه پسر مادرشوهر اموال را به ارث برد، اگر خود او نیز فوت کند، در این مرحله عروس به عنوان همسر متوفی (پسر مادرشوهر) از ترکه همسرش ارث می برد. دارایی های همسر شامل اموالی است که او از مادرش به ارث برده بود. بنابراین، عروس به طور غیرمستقیم از اموالی بهره مند می شود که منشأ آن ها دارایی های مادرشوهر بوده است.
• میزان سهم الارث عروس از همسرش: میزان سهم الارث عروس از ترکه همسر متوفی (که شامل اموال به ارث رسیده از مادر همسر نیز می شود) بر اساس قانون مدنی تعیین می گردد. اگر همسر متوفی (پسر مادرشوهر) فرزند داشته باشد، سهم عروس یک هشتم (ثمن) از کل ترکه است. اگر همسر متوفی فرزند نداشته باشد، سهم عروس یک چهارم (ربع) از کل ترکه خواهد بود.

این مسیر، رایج ترین و کاملاً قانونی برای بهره مندی عروس از اموال مادرشوهر است که به ترتیب فوت و روابط وراثتی بستگی دارد.

۳.۲. وصیت تملیکی مادرشوهر به نفع عروس

مادرشوهر می تواند در زمان حیات خود، از طریق تنظیم وصیت نامه، بخشی از اموالش را به نفع عروس وصیت کند. این روش یک اقدام ارادی و قانونی است که به متوفی اجازه می دهد تا در مورد بخشی از اموال خود پس از فوت تعیین تکلیف کند.

• امکان قانونی: مادرشوهر می تواند تا سقف یک سوم (ثلث) از کل اموال خود را برای هر کسی که مایل باشد، از جمله عروس، وصیت کند. این وصیت تا یک سوم، بدون نیاز به اجازه یا رضایت سایر وراث، نافذ و معتبر است و باید اجرا شود.
• وصیت مازاد بر ثلث: اگر مادرشوهر بخواهد بیش از یک سوم اموال خود را به نفع عروس وصیت کند، اجرای مازاد بر ثلث منوط به رضایت سایر وراث پس از فوت متوفی است. اگر وراث رضایت ندهند، وصیت تنها تا همان یک سوم اموال قابل اجرا خواهد بود.
• اهمیت تنظیم وصیت نامه معتبر: برای اطمینان از صحت و نفوذ حقوقی وصیت نامه، رعایت نکات قانونی ضروری است. وصیت نامه می تواند به سه صورت تنظیم شود:
  • وصیت نامه رسمی: که در دفتر اسناد رسمی و مطابق تشریفات قانونی تنظیم می شود و از بالاترین اعتبار برخوردار است.
  • وصیت نامه خودنوشت (دست نویس): که تمام آن به خط وصیت کننده باشد، تاریخ (روز، ماه، سال) به خط او نوشته و به امضای او رسیده باشد.
  • وصیت نامه سری: که در پاکت مهر و موم شده به اداره ثبت اسناد سپرده می شود و باید به خط وصیت کننده یا دیگری نوشته شده و به امضای او رسیده باشد.

وصیت یک ابزار قدرتمند برای مادرشوهر است تا بتواند اراده خود را در مورد انتقال بخشی از دارایی هایش به عروس، پس از فوت، محقق سازد.

۳.۳. هبه (بخشش) یا صلح اموال در زمان حیات

یکی دیگر از راه های قانونی و بسیار مؤثر برای انتقال اموال از مادرشوهر به عروس، اقدام به هبه (بخشش) یا صلح اموال در زمان حیات مادرشوهر است. این روش، برخلاف وصیت، بلافاصله منجر به انتقال مالکیت می شود.

• اختیار مادرشوهر: مادرشوهر در زمان حیات خود، مالک تمام اموال و دارایی هایش است و می تواند هر مقدار از آن ها را که بخواهد، به هر کسی که مایل باشد، از جمله عروس، منتقل کند. این انتقال می تواند به صورت هبه (بخشیدن بلاعوض) یا صلح (عقد صلح، که می تواند معوض یا غیرمعوض باشد) انجام گیرد.
• تفاوت با وصیت: تفاوت اساسی هبه و صلح با وصیت این است که در هبه و صلح، انتقال مالکیت بلافاصله و در زمان حیات مادرشوهر صورت می گیرد. به محض امضای قرارداد یا سند هبه/صلح و قبض مال مورد هبه، مالکیت از مادرشوهر سلب شده و به عروس منتقل می شود. این در حالی است که وصیت، پس از فوت متوفی و با رعایت شرایط قانونی مؤثر می شود.
• اهمیت ثبت رسمی: برای تضمین حقوق و جلوگیری از اختلافات آتی، توصیه اکید می شود که هرگونه انتقال اموال (به ویژه اموال غیرمنقول مانند ملک) از طریق هبه یا صلح، به صورت رسمی و با تنظیم سند در دفترخانه اسناد رسمی انجام شود. ثبت رسمی، پشتوانه حقوقی قوی تری دارد و امکان انکار یا ابطال آن را در آینده به حداقل می رساند.

این روش به مادرشوهر اجازه می دهد تا با اطمینان کامل، بخشی از دارایی های خود را پیش از فوت و بدون هیچ محدودیتی (مانند محدودیت ثلث در وصیت) به عروس منتقل کند.

۳.۴. وجود رابطه نسبی همزمان بین عروس و مادرشوهر

این حالت، بسیار نادر اما از لحاظ حقوقی ممکن است. اگر عروس، علاوه بر رابطه سببی (همسر پسر بودن)، به طور همزمان با مادرشوهر رابطه نسبی (خونی) نیز داشته باشد، در این صورت می تواند از مادرشوهر ارث ببرد.

• مثال: فرض کنید عروس، علاوه بر اینکه همسر پسر مادرشوهر است، خواهرزاده یا برادرزاده مادرشوهر نیز باشد. در این صورت، یک رابطه نسبی (در طبقه دوم وراث) بین او و مادرشوهر برقرار است.
• توضیح: در چنین حالتی، حق ارث عروس از مادرشوهر دیگر به دلیل رابطه سببی ازدواج با پسرش نیست، بلکه به دلیل رابطه نسبی (خونی) مستقیم خودش با مادرشوهر است. ارث بر اساس طبقات و درجات ارث نسبی تعیین خواهد شد و عروس به عنوان یکی از وراث نسبی در کنار سایر وراث، سهم الارث خود را دریافت خواهد کرد. اولویت وراثت در این حالت، با رابطه نسبی است.

این سناریو، یک استثنای حقوقی پیچیده است که در عمل کمتر اتفاق می افتد، اما از لحاظ قانونی امکان وقوع آن وجود دارد و در صورت تحقق، مسیر وراثت را به طور کامل تغییر می دهد.

نکته کلیدی: عروس به طور مستقیم از مادرشوهر ارث نمی برد، اما می تواند از طریق ارث همسرش، وصیت مادرشوهر یا هبه/صلح در زمان حیات، از اموال مادرشوهر بهره مند شود.

مقایسه و تفاوت ارث از مادرشوهر و پدرشوهر

در بحث ارث بری عروس از خانواده شوهر، اصولاً قوانین مربوط به مادرشوهر و پدرشوهر تفاوت اساسی با یکدیگر ندارند. در هر دو مورد، رابطه میان عروس و پدرشوهر یا مادرشوهر یک رابطه سببی است و نه نسبی. بنابراین، همان طور که عروس به طور مستقیم از مادرشوهر ارث نمی برد، به همین ترتیب نیز از پدرشوهر خود مستقیماً ارث نمی برد.

تمامی استثنائات و شرایطی که برای بهره مندی غیرمستقیم عروس از اموال مادرشوهر ذکر شد (مانند ارث از طریق همسر، وصیت تملیکی، هبه یا صلح در زمان حیات، و یا وجود رابطه نسبی همزمان)، به طور مشابه برای پدرشوهر نیز صدق می کند. یعنی پدرشوهر نیز می تواند به نفع عروس خود وصیت کند یا در زمان حیات اموالی را به او هبه یا صلح نماید. همچنین، اگر پدرشوهر پیش از پسرش فوت کند و سپس پسر نیز فوت کند، عروس از سهم الارارث همسرش (که از پدرش به ارث برده بود) بهره مند می شود. تمرکز این مقاله بر روی مادرشوهر است، اما لازم به ذکر است که قواعد کلی حقوقی در این زمینه بین پدرشوهر و مادرشوهر یکسان است.

راهکارهای حقوقی عملی برای مادرشوهرها جهت انتقال قانونی اموال به عروس (برنامه ریزی)

مادرشوهرها ممکن است به دلایل مختلفی، مانند علاقه عاطفی، قدردانی از مراقبت ها، یا حمایت مالی، تمایل داشته باشند بخشی از اموال خود را به عروسشان منتقل کنند. برای اطمینان از صحت و نفوذ حقوقی این انتقالات، استفاده از راهکارهای قانونی مناسب و مشاوره با متخصصان حقوقی ضروری است. این برنامه ریزی می تواند از بروز اختلافات و مشکلات احتمالی در آینده جلوگیری کند.

۵.۱. تنظیم وصیت نامه رسمی یا عادی

وصیت نامه ابزاری کارآمد برای تعیین تکلیف اموال پس از فوت است. مادرشوهر می تواند با تنظیم یک وصیت نامه معتبر، تا یک سوم اموال خود را به نفع عروس وصیت کند.

• وصیت نامه رسمی: این نوع وصیت نامه در دفتر اسناد رسمی و با حضور شاهدان و رعایت تشریفات قانونی تنظیم می شود و دارای بالاترین اعتبار و حداقل احتمال ابطال است.
• وصیت نامه خودنوشت (عادی): اگرچه از اعتبار رسمی برخوردار نیست، اما اگر تماماً به خط خود وصیت کننده، دارای تاریخ (روز، ماه، سال) و امضا باشد، معتبر محسوب می شود. با این حال، ریسک اختلافات بر سر صحت و اصالت آن بیشتر است.
• مشاوره حقوقی: برای اطمینان از صحت نگارش وصیت نامه و انطباق آن با قوانین، اکیداً توصیه می شود پیش از تنظیم، با یک وکیل متخصص مشورت شود.

۵.۲. انتقال قطعی مالکیت در زمان حیات (هبه، صلح یا بیع)

این روش ها، انتقال مالکیت را در زمان حیات مادرشوهر انجام می دهند و از محدودیت یک سوم در وصیت نامه مبرا هستند.

• هبه (بخشش): مادرشوهر می تواند به طور رسمی و با تنظیم سند، بخشی از اموال خود (مثلاً یک ملک یا مبلغی پول) را به عنوان هبه به عروس ببخشد. با قبض مال مورد هبه توسط عروس، مالکیت منتقل می شود. در قرارداد هبه می توان حق رجوع (پس گرفتن مال بخشیده شده) را از واهب (مادرشوهر) سلب کرد تا از تغییر نظر در آینده جلوگیری شود.
• صلح: عقد صلح نیز راهکاری برای انتقال مالکیت است که می تواند به صورت معوض (با دریافت چیزی در مقابل) یا غیرمعوض (بلاعوض) باشد. صلح نامه می تواند شامل شرایط و جزئیات بیشتری نسبت به هبه باشد و انعطاف پذیری بیشتری در انتقال اموال فراهم می کند.
• بیع (فروش): مادرشوهر می تواند اموال خود را به قیمت واقعی یا حتی با قیمتی کمتر (در قالب یک معامله بیع) به عروس بفروشد. این روش نیز انتقال قطعی مالکیت را در پی دارد.
• تنظیم سند رسمی: در هر یک از این روش ها، به ویژه برای اموال غیرمنقول (مانند خانه و زمین)، تنظیم سند رسمی در دفترخانه اسناد رسمی حیاتی است. سند رسمی، از هرگونه ادعا یا اعتراض آتی وراث دیگر جلوگیری کرده و حقوق عروس را به طور کامل تضمین می کند.

۵.۳. قراردادهای خاص

در برخی شرایط خاص، می توان با مشاوره وکیل، قراردادهای حقوقی ویژه ای برای انتقال اموال یا بهره مندی عروس از منافع مالی تنظیم کرد. این قراردادها باید کاملاً منطبق با قانون باشند و تمام جزئیات و شروط را به وضوح بیان کنند. برای مثال، می توان قراردادهایی برای تعهد به پرداخت هزینه های خاص یا اعطای حق انتفاع از ملکی مشخص برای مدت زمان معین تنظیم نمود.

۵.۴. تاکید بر مشاوره حقوقی

هر وضعیت و رابطه خانوادگی می تواند پیچیدگی های منحصربه فرد خود را داشته باشد. شرایط مالی، تعداد وراث، نوع اموال و قصد و نیت مادرشوهر در هر پرونده متفاوت است. از این رو، اهمیت مراجعه به وکیل متخصص در امور ارث و خانواده برای بررسی شرایط خاص هر فرد و ارائه بهترین راهکار حقوقی غیرقابل انکار است. یک وکیل می تواند با ارائه مشاوره دقیق، به مادرشوهر کمک کند تا تصمیمی آگاهانه و مطابق با قوانین اتخاذ نماید و از بروز هرگونه چالش حقوقی در آینده پیشگیری کند.

سوالات متداول درباره ارث عروس از مادرشوهر

پرسش ۱: اگر مادرشوهر پیش از پسرش فوت کند و سپس پسر هم فوت کند، آیا عروس از اموال مادرشوهر سهمی می برد؟

بله، در این سناریو، عروس به طور غیرمستقیم از سهم الارث همسرش (پسر مادرشوهر) که از مادرش به ارث برده بود، بهره مند می شود. ابتدا اموال مادرشوهر به پسرش منتقل شده و سپس پس از فوت پسر، عروس به عنوان همسر از ترکه او که شامل آن اموال است، ارث می برد.

پرسش ۲: آیا پرستاری و مراقبت عروس از مادرشوهر سالمند، حقی برای او در ارث ایجاد می کند؟

خیر، صرف پرستاری و مراقبت، به طور خودکار و بدون وجود مستندات قانونی دیگر (مانند وصیت یا عقد)، حق ارث برای عروس ایجاد نمی کند. ارث فقط بر اساس نسب، سبب زوجیت یا وصیت معتبر تقسیم می شود. مگر اینکه مادرشوهر از طریق وصیت یا هبه، جبران خدمات را در نظر گرفته باشد و یا توافقی رسمی در این خصوص صورت پذیرفته باشد.

پرسش ۳: آیا مهریه عروس را می توان از اموال مادرشوهر طلب کرد؟

خیر، مهریه یک دین بر ذمه شوهر است و مادرشوهر تعهدی به پرداخت آن ندارد. بنابراین، در شرایط عادی، عروس نمی تواند مهریه خود را از اموال مادرشوهر طلب کند، مگر در شرایط بسیار خاص و نادر که مادرشوهر به عنوان ضامن مهریه پسرش عمل کرده باشد و این ضمانت به صورت رسمی و کتبی ثبت شده باشد.

پرسش ۴: اگر مادرشوهر برای عروسش ملکی بخرد و سند آن را به نام عروس کند، آیا این جزو ارث محسوب می شود؟

خیر، این یک هبه یا صلح در زمان حیات مادرشوهر است. در این حالت، مالکیت ملک بلافاصله به عروس منتقل شده و پس از انتقال، ملک متعلق به عروس خواهد بود. این ملک دیگر جزو ترکه مادرشوهر محسوب نمی شود و مشمول قوانین ارث قرار نمی گیرد.

پرسش ۵: آیا مادرشوهر می تواند شرط کند که هبه به عروس، قابل رجوع نباشد؟

بله، در قرارداد هبه می توان با ذکر شروط خاصی، مانند شرط عدم رجوع (یعنی واهب حق پس گرفتن مال بخشیده شده را نداشته باشد)، حق رجوع را از واهب (مادرشوهر) سلب کرد. این شروط باید به وضوح در سند هبه قید شوند.

پرسش ۶: در صورت بروز اختلاف بر سر وصیت یا هبه به عروس، مرجع صالح رسیدگی کننده کدام است؟

در صورت بروز اختلاف بر سر وصیت یا هبه به عروس، مرجع صالح برای رسیدگی به اینگونه دعاوی، دادگاه عمومی حقوقی است. محل اقامت متوفی (در مورد وصیت) یا محل وقوع ملک (در مورد اموال غیرمنقول) معمولاً مبنای تعیین دادگاه صالح برای رسیدگی به دعوا خواهد بود.

پرسش ۷: آیا عروس می تواند از دیه مادرشوهرش ارث ببرد؟

خیر، دیه مادرشوهر نیز مانند سایر اموال او، به وراث قانونی و مستقیم او (همسر، فرزندان و سایر خویشاوندان نسبی در طبقات ارث) تعلق می گیرد و عروس از آن سهمی نمی برد. مگر اینکه به طور غیرمستقیم، در صورتی که دیه به همسرش (پسر مادرشوهر) برسد و سپس همسر فوت کند، عروس از سهم الارث همسرش که شامل دیه دریافت شده است، بهره مند شود.

نتیجه گیری

در پرتو قوانین مدنی ایران، پاسخ صریح به این پرسش که آیا عروس از مادرشوهر ارث می برد؟ خیر است. رابطه میان عروس و مادرشوهر یک رابطه سببی است که مستقیماً حق وراثت را ایجاد نمی کند. عروس در هیچ یک از طبقات و درجات وراث نسبی مادرشوهر قرار نمی گیرد و تنها زوجین (زن و شوهر) به طور مستقیم از یکدیگر ارث می برند.

با این حال، مسیرهای قانونی متعددی وجود دارد که عروس می تواند از طریق آن ها به طور غیرمستقیم یا از طریق اراده و برنامه ریزی حقوقی مادرشوهر، از اموال او بهره مند شود. کلیدی ترین این راه ها شامل ارث بردن غیرمستقیم از طریق همسر (پسر مادرشوهر)، وصیت تملیکی مادرشوهر تا سقف یک سوم اموال، و انتقال قطعی مالکیت در زمان حیات از طریق هبه یا صلح است. در موارد بسیار نادر، وجود رابطه نسبی همزمان نیز می تواند منجر به حق ارث شود.

شناخت دقیق این تفاوت ها و راه حل های حقوقی برای جلوگیری از ابهامات و اختلافات خانوادگی حیاتی است. برای هرگونه اقدام حقوقی در زمینه انتقال اموال یا آگاهی از حقوق وراثتی، اکیداً توصیه می شود با یک وکیل متخصص در امور ارث و خانواده مشورت شود. مشاوره حقوقی می تواند با بررسی دقیق شرایط خاص هر فرد، بهترین راهکار را ارائه داده و از صحت و نفوذ حقوقی اقدامات اطمینان حاصل کند تا برنامه ریزی های مالی به بهترین شکل ممکن و مطابق با قانون انجام پذیرد.